در سال ۱۳۰۸ با «عهدنامه مودت» صحبت از دوستی میان دو کشور، به‌ویژه در حوزه سفر حجاج ایرانی، مطرح شد. یک سال بعد سفارت ایران در عربستان تاسیس شد و برادر ملک عبدالعزیز هم به ایران سفر کرد اما موضوعی که روابط را به تیرگی می‌برد، تداوم آزار حاجیان ایرانی توسط وهابی‌ها بود.
به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، دو قدرت اصلی خلیج‌فارس پس از سال‌ها اختلاف، یک بار دیگر برای ترمیم روابط تیره‌وتاری که دهه‌ها بر آسمان سیاسی دو کشور سایه انداخته است، تلاش خود را از سر گرفته‌اند. خالد بن‌سلمان آل‌سعود، وزیر دفاع عربستان ظهر پنج‌شنبه وارد ایران شد تا دو کشور درباره گسترس روابط گفت‌وگو کنند. آن هم در شرایطی که منطقه روزهای پرتنشی را در غزه و یمن پشت سر می‌گذارد و مذاکرات ایران و آمریکا بر سر مسائل هسته‌ای از شنبه هفته گذشته در عمان آغاز شده است.
روزنامه سازندگی به مناسبت باز شدن دریچه این روابط به تاریخچه ارتباط ایران و عربستان پرداخته است.
قاجار تا پایان پهلوی
بنیان‌گذاری پادشاهی عربی سعودی توسط ملک عبدالعزیز در عربستان همزمان بود با کودتای سوم اسفند، انقراض سلسله قاجار و به سلطنت رسیدن رضاشاه پهلوی در ایران. پیش از آن و در دوره قاجار، روابط دو کشور بیشتر در رسیدگی به وضع حجاج ایرانی محدود بود و اطلاعات دیگری در این باره در دست نیست. بنابراین همکاری میان دو کشور از سال ۱۳۰۳ آغاز شد، اگرچه خیلی زود درگیری با وهابی‌ها در عربستان به‌یژه پس از تخریب اماکن مقدس شیعیان در قبرستان بقیع شکل گرفت. رضاشاه پهلوی در آن زمان هنوز نخست‌وزیر بود اما با حضور در مجلس نسبت به اقدامات آل‌سعود ابراز نگرانی کرد و پیگیر تشکیل کمیسیونی برای بررسی وضعیت در این باره شد. احمد بهبهانی، نماینده تهران هم از دولت خواست با همکاری ترکیه، مصر و افغانستان در عربستان وارد عمل شوند و درنهایت عین‌الملک، پدر امیرعباس هویدا برای سفر به عربستان و تهیه گزارشی مامور شد اما در آن سو ملک عبدالعزیز این انتقادات را به نوعی وارد ندانست و اعلام کرد که اسباب حیرت است، چرا در برابر قساوت‌های فرانسوی‌ها مقابل مسلمانان سکوت کرده‌اند اما برای تخریب چند قبر که قبل از ورود او به دست این بدوی‌های جاهل مهدوم شده، او را لعن و تکفیر کردند و عالم را بر سرش شوراندند و بدنام خواندند.