شفق‌های قطبی زمانی اتفاق می‌افتند که ذرات پرانرژی خورشید با جو یک سیاره تعامل می‌کنند و معمولا این پدیده در اطراف قطب‌های مغناطیسی سیاره دیده می‌شود. مشاهده این اثر در مشتری نه تنها از نظر بصری چشمگیر است، بلکه راهی برای ستاره‌شناسان است تا در مورد مغناطیس‌سپهر عظیم و پیچیده مشتری اطلاعات کسب کنند.
به گزارش خبرآنلاین، این شفق‌های قطبی زمانی مشاهده شدند که جیمز وب در روز ۲۵ دسامبر سال ۲۰۲۳ در روز کریسمس در حال رصد فضا بود، اگرچه تجزیه و تحلیل آن به تازگی منتشر شده است.
جاناتان نیکولز (Jonathan Nichols) می‌گوید: عجب هدیه کریسمسی بود. واقعا مرا شگفت‌زده کرد! ما می‌خواستیم ببینیم که شفق‌های قطبی با چه سرعتی تغییر می‌کنند و انتظار داشتیم در عرض شاید بیش از یک ربع یا بیشتر، محو و ناپدید شوند. در عوض، ما مشاهده کردیم که کل منطقه شفق قطبی با نور در حال جوش و خروش پوشانده شد و گاهی اوقات ثانیه به ثانیه تغییر کرد.
به نقل از ایسنا، شفق‌های قطبی مشتری کمی با شفق‌های قطبی زمین متفاوت هستند، زیرا آنها نه تنها از طوفان‌های خورشیدی تشکیل می‌شوند بلکه توسط میدان مغناطیسی قوی این سیاره نیز تقویت می‌شوند که ذرات باردار را از خورشید و از قمر مشتری که پوشیده از آتشفشان است، به خود جذب می‌کند. از آنجا که این آتشفشان‌ها مواد را به فضا پرتاب می‌کنند، با نیروی کافی از گرانش قمر مشتری فرار می‌کنند و در نهایت به مدار مشتری کشیده می‌شوند. هنگامی که این ذرات به دلیل گرانش عظیم سیاره به داخل کشیده می‌شوند و شتاب می‌گیرند، با سرعت بالا به جو مشتری برخورد می‌کنند و اثر درخشانی را در گازهای جوی ایجاد می‌کنند.
با این حال، هنوز سوالات زیادی در مورد شفق‌های قطبی مشتری وجود دارد. محققان از تفاوت‌های مشاهدات بین تلسکوپ‌های فضایی وب و هابل که در طول موج‌های مختلف رصد می‌کنند اما به نظر می‌رسد بخش‌های روشنایی متفاوتی را نشان می‌دهند، سردرگم شده‌اند.