یک پژوهشگر قرآن با بیان اینکه در نگاه امیرالمؤمنین(ع)، افراد متقی هم علم دارند و هم حلم گفت: تقوا با نادانی و جهالت نمی‌سازد و انسان متقی باید عالم و بردبار باشد.
به گزارش پایگاه فکر و فرهنگ مبلغ، در روزگاری که ذهن‌ها از هیاهوی بی‌وقفه اطلاعات پراکنده آکنده شده است، رجوع به متون ریشه‌دار و نجات‌بخش، بیش از همیشه ضروری به نظر می‌رسد و چه متنی گرانسنگ‌تر از نهج‌البلاغه که از سرچشمه حکمت امام علی(ع) جاری شده و قرن‌هاست که دل‌ها و جان‌ها را سیراب می‌کند؟ با تأکید دوباره رهبر معظم انقلاب بر اهمیت آشنایی با این میراث معرفتی،ایکنا از اصفهان به سراغ علی‌اکبر توحیدیان، پژوهشگر قرآن و دکترای علوم قرآن و حدیث رفته است تا در بخش پانزدهم سلسله گفت‌وگوهای «جرعه‌ای از کوثر نهج‌البلاغه»، به موضوع نقش حلم و علم در شخصیت انسان متقی از نگاه امام علی(ع)، رابطه تقوای ظاهری و باطنی و تأثیر آن در زندگی اجتماعی پرهیزگاران بپردازد. در ادامه، شماره پانزدهم گفت‌وگویی را می‌خوانیم که ما را از ظاهر واژگان عبور می‌دهد و به جان کلمات می‌برد.
در این بخش از خطبه، امام علی(ع) در توصیف روز پرهیزگاران چه صفاتی بیان می‌کند؟ بنابر روایت ایکنا، در فراز بعدی می‌خوانیم: «وَ أَمَّا النَّهَارَ فَحُلَمَاءُ عُلَمَاءُ؛ و اما روز پرهیزگاران (این‌گونه است)، پس دانشمندانی بردبار هستند.» واژه «حُلماء» جمع «حلیم» و ریشه آن «حلم» به معنای بردباری و «عُلماء» نیز جمع «عالم» یا «علیم» به معنای دانشمند است؛ بنابراین افراد متقی هم علم دارند و هم حلم؛ پس تقوا با نادانی و جهالت نمی‌سازد. انسان متقی باید عالم و بردبار باشد.