دوست داشتن یک امر قلبی است و گاهی خارج از اختیار انسان است، صرف دوست داشتن کسی از نظر شرع حرام نیست و گناه حساب نمی‌شود، مگر آن که دوست داشتن کسی انسان را به حرام بکشاند
به گزارش پایگاه فکر و فرهنگ مبلغ، پاسخ‌های استاد شیخ حسین انصاریان را به پرسش‌های مطرح از سوی جوانان می‌خوانید:
هر عملی از انسان سر زند، از اختیارش ناشی شده است، اما نتیجه و ثمرۀ عمل نمی‌تواند اختیاری باشد. انسانی که به قصد خودکشی روی بلندی می‌رود، تا قبل از اجرای عمل می‌تواند از تصمیم خود برگردد، اما بعد از آن نتیجه در دست خودش نیست و مرگ سرنوشت او را رقم می‌زند عاشق با نگاه و نظر و تقویت خیال بافی و ترسیم مناظر خاص در دل، نهادی پر احساس و عاطفه در درون خود به وجود می‌آورد. معلوم است در این نهاد چیزی جز کشش و میل فوق العاده رشد نمی‌کند. وقتی عشق به وجود آمد، ثمره‌ای غیر اختیاری دارد، یا او را می‌سوزاند یا به وصالش می‌رساند.
تعالیم دینی و آسمانی پیامبران برای این است که انسان حتی در پی کسب مقدمات عشقی که سبب تخریب و انحراف است نباشد، زیرا انسان موجودی است که از دو بُعد حیوانی و روحانی تشکیل شده است و این تعالیم بر بُعد روحانی انسان تأکید دارد. عاشق با حربۀ عشق، اختیار را از خود سلب می‌کند. اصولاً عشق با اختیار هیچ گونه سازگاری ندارد. عشق یعنی اضطراب، تلاطم و نا آرامی. وقتی انسان عاشق شد، نمی‌تواند از عشق خود دست بردارد.