سیزده‌بدر فرصتی فراتر از تفریح است؛ می‌توان آن را به دریچه‌ای برای تأمل در آفرینش تبدیل کرد. قرآن کریم و نهج‌البلاغه، طبیعت را کتابی از نشانه‌های الهی می‌دانند که انسان را به شناخت خالق سوق می‌دهد.
به گزارش پایگاه فکر و فرهنگ مبلغ، بهار، آغازی دوباره برای زمین است؛ هنگامه‌ای که طبیعت جامه سبز بر تن می‌کند و شاخه‌های خشک، سرشار از حیات می‌شوند. در میان روزهای پرطراوت این فصل، سیزده‌بدر فرصتی است تا انسان بار دیگر با طبیعت پیوندی عمیق برقرار کند. روزی که خانواده‌ها از دیوارهای سیمانی شهر فاصله می‌گیرند و در آغوش سبز دشت‌ها و سایه‌سار درختان آرام می‌گیرند.
بنابر روایت شبستان، اما آیا این پیوند تنها به تفریح و سرگرمی خلاصه می‌شود؟ نگاهی ژرف‌تر به آموزه‌های دینی و تعالیم بزرگان نشان می‌دهد که طبیعت، کتابی گشوده از نشانه‌های الهی است که انسان را به تأمل و اندیشه فرا می‌خواند. از نسیم ملایم بهاری گرفته تا آسمان بیکران، از شکفتن یک غنچه تا جوشش چشمه‌های زلال، همه و همه زبان بی‌زبانی‌اند که عظمت خالق را به تصویر می‌کشند.