شاه اسماعیل اول صفوی (حکومت ۹۰۷-۹۳۰ق/۱۵۰۱-۱۵۲۴ م)، نخستین پادشاه سلسله صفویه، ملقب به ابوالمظفر بهادر خان حسینی. آغاز پادشاهی صفویان، رسمیت یافتن مذهب تشیع در ایران و جنگ چالدران، از مهم‌ترین رخدادها در طول پادشاهی او بر سرزمین ایران بوده است.
به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین به نقل از ایبنا، شاه اسماعیل یکم (۱۷ ژوئیه ۱۴۸۷ – ۲۳ مه ۱۵۲۴) نخستین شاه دودمان صفوی و بنیان‌گذار امپراتوری صفوی بود که از ۱۵۰۱ تا ۱۵۲۴ میلادی به عنوان پادشاه ایران حکومت کرد. غالبا دوره پادشاهی او را سرآغاز تاریخ مدرن ایران دانسته‌اند.
گسترش مذهب شیعه در ایران که در زمان او آغاز شد، پیامدهای بزرگی در تاریخ ایران داشت که تنها منفعت سیاسی کوتاه‌مدت آن، جدا کردن دولت رو به رشد صفوی از همسایگان سنی قدرتمند خود (خلافت عثمانی در غرب و خانات بخارا در شرق) و تمایز در مرزهای غربی بود. حکومتی که شاه اسماعیل یکم بنیان گذاشت بیش از دو قرن دوام آورد و در دوران اوج خود در زمان شاه عباس بزرگ، بر تمام ایران امروز، جمهوری آذربایجان، ارمنستان، گرجستان، قفقاز جنوبی، عراق، کویت، افغانستان، بخش‌هایی از سوریه، ترکیه، پاکستان، ازبکستان و ترکمنستان حکومت می‌کرد. شاهان صفوی دین ایرانیان را به شیعه دوازده امامی تغییر دادند و مرزهای ایران را با مذهب شیعه تعریف کردند که باعث شد در آینده پس از تأسیس دولت–ملت‌های مدرن، هنوز یک مرزبندی عقیدتی مرزهای ایران را تعریف کند. به مناسبت سالروز درگذشت شاه اسماعیل صفوی به چند اثر در این زمینه می‌پردازیم: