سیستم کنترل فشار باد لاستیک یا TPMS مدتی است که به آپشنی فراگیر در خودروها تبدیل شده است. این سیستم چیست و چه وظیفه‌ای را برعهده دارد؟
به گزارش کاویان گلد، TPMS مخفف عبارت Tire Pressure Monitoring System است که اطلاعات مربوط به فشار باد درون لاستیک‌ها را بی‌وقفه به اطلاع راننده می‌رساند. این سیستم به دو دسته مستقیم و غیرمستقیم دسته‌بندی می‌شود. سیستم TPMS هم حین ساخت خودرو و هم پس از آن می‌تواند روی وسیله نقلیه نصب شود. هدف از به‌کارگیری تکنولوژی موردبحث جلوگیری از تصادفات، کاهش مصرف سوخت و کاهش استهلاک لاستیک است. این سیستم اولین بار روی خودروهای لوکس اروپایی در دهه ۸۰ میلادی نصب شد ولی استفاده گسترده از آن به دنبال مرگ صدها نفر در آمریکا به دلیل ترکیدن لاستیک‌های فایرستون در خودروهای ساخت فورد صورت گرفت. در آن زمان آمریکا قانونی را تصویب و استفاده از سیستم TPMS را الزامی‌کرد. سایر کشورها همچون روسیه، اتحادیه اروپا، کره جنوبی، ایران و… نیز استفاده از این تکنولوژی را الزامی‌کرده‌اند. در نظرسنجی انجام شده بین سال‌های ۲۰۱۶ تا ۲۰۱۷ فهمیده شد که ۵۴ درصد خودروهای سواری سوئد، آلمان و اسپانیا فاقد سیستم کنترل فشار باد لاستیک هستند. شایان ذکر است برخی سیستم‌های TPMS مستقیم که نیازمند برنامه مخصوص گوشی هوشمند و یا نمایشگر پرتابل هستند برای دوچرخه‌ها، خودروها و تریلرها تولید شده‌اند.
تاریخچه سیستم TPMS
به نقل از پدال، به دلیل تأثیر زیادی که فشار باد لاستیک روی ایمنی و راندمان وسیله نقلیه دارد، سیستم کنترل فشار باد لاستیک به‌صورت یک آپشن در خودروهای لوکس اروپایی ارائه شد. اولین خودروی سواری مجهز به سیستم TPMS پورشه ۹۵۹ سال ۱۹۸۶ بود. در سال ۱۹۹۶ رنو از سیستم پکس میشلن برای خودروی سنیک استفاده کرد و ۳ سال بعد پژو سیتروئن تصمیم گرفت تا این سیستم را به‌صورت استاندارد روی پژو ۶۰۷ نصب کند. در سال ۲۰۰۰ رنو لاگونا نسل دوم به عنوان اولین خودروی سواری میان سایز تولید انبوه که به‌صورت استاندارد از سیستم کنترل فشار باد لاستیک سود می‌برد رونمایی شد.