گرچه دولت چهاردهمی ها با دستور اکید پزشکیان چندان لب به انتقاد و گلایه از دولت سیزدهم باز نمی کنند اما برخی اشارات و نشانه ها در اظهاراتشان حکایت از آن دارد چه دولتی را تحویل گرفته اند.
به گزارش کاویان گلد، سال ۱۴۰۳، سالی متفاوت از همه سال‌ها برای مردم ایران بود. سالی که ماه اول آن با حمله اسرائیل به ساختمان کنسولگری ایران همراه بود و سپس تهران برای اولین‌بار اسرائیل را موشک باران کرد. بهار ۱۴۰۳ با حادثه برای بالگرد رئیس جمهور مستقر و فقدان ابراهیم رئیسی گذشت. تابستان ۱۴۰۳ هم با برگزاری زودهنگام انتخابات ریاست جمهوری آغاز شد. انتخاباتی که دعواهای سیاسی در آن شدت پیدا کرد و اصولگرایان در دو جبهه به جنگ و جدال پرداختند؛ جنگ داخلی اصولگرایان با یکدیگر از یک سو و جدال با اصلاح طلبان از سوی دیگر.
قهر مردم با صندوق‌های رأی نیز به صورت رسمی و به کرات در ادبیات سیاسی تکرار شد؛ خاصه آنکه در دور اول انتخابات نزدیک به ۴۰ درصد مشارکت داشتند و در دور دوم انتخابات ۴۹.۸ درصد. با این حال، مسعود پزشکیان که نامزد جبهه اصلاحات بود، در این انتخابات توانست با مغلوب کردن اصولگرایان و برجای گذاشتن وعده‌هایی در حوزه‌های اجتماعی، سیاسی و حتی دیپلماسی برای مردم، برخی از آنان را پای صندوق ها بکشاند. وعده‌هایی که رئیس جمهور برای به سرانجام رسیدن آنها، تضمین داد و گردن گرو گذاشت.