توصیف او تنها به راه‌ها منحصر نمی‌شود و هم‌چنین توضیحات ارزشمندی از شهرها و روستاها، تجارت، مراسم، روابط اجتماعی-فرهنگی و نیز مناسبات قدرت در این مناطق را ارائه می‌کند که در کمتر اثری از این دوره در دست داریم.
به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، «سفرنامه آبه‌کاره در ایران» ترجمه بخش مربوط به «سفر در ایران» سفرنامه آبه‌کاره، سیاح و نماینده دولت فرانسه که طی سال‌های ۷۴-۱۶۷۲ م/ ۵۳-۱۰۵۱ خ به شرق سفر کرده، سال گذشته با ترجمه احمد بازماندگان خمیری توسط انتشارات سنگلج قلم منتشر شد. خمیری استادیار گروه تاریخ دانشگاه پیام نور مرکز بین‌الملل قشم و مترجم این کتاب در شرح آن به خبرنگار گروه تاریخ و سیاست خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) گفت: کتاب «سفرنامه آبه‌کاره در ایران» حاصل یکی از مأموریت‌های «آبه دو مینوس بارتلمه کاره دو چامبون»، سیاح و مأمور سیاسی دولت فرانسه است که طی سال ۱۶۷۲ تا ۱۶۷۴ میلادی، چندین بار برای انجام مأموریت‌های سیاسی به ایران و هند سفر کرده است. سفرنامه آبه‌کاره یکی از مهم‌ترین سفرنامه‌هایی است که از دوره صفویه برجای مانده است. متأسفانه تاکنون توجه چندانی به آن نشده است. او در دوره‌ای از ایران و هند دیدن کرد که اوج رقابت‌های تجاری بین کشورهای اروپایی بود. این رقابت‌ها در خلیج‌فارس نیز انعکاس یافته بود. در این دوره در خلیج‌فارس، هلند می‌کوشید تا رقبای خود؛ فرانسوی‌ها و انگلیسی‌ها را به شیوه‌های گوناگون از میدان به در کند و او در این سفرنامه به برخی از این رفتارها اشاره می‌کند. شاید در گفته‌های او اغراق وجود داشته باشد اما اصل این اتفاق را زیر سوال نمی‌برد. به بیان دیگر وقایعی را که در خلیج‌فارس در حال وقوع بود، انعکاسی از رقابت‌های اروپایی و آسیایی این کشورها باید قلمداد کرد.
او افزود: نکته دیگر توجه آبه‌کاره به اعراب ساکن بین بوشهر و بندر کنگ است. تا پیش از او کمتر سیاحی به درگیری‌ها و منازعات آن‌ها با یکدیگر و دولت مرکزی این چنین مفصل پرداخته است. شاید گزارش جنگ‌های قرن بعد اعراب در خلیج‌فارس را ریشه‌یابی می‌کند و نشان می‌دهد که ساختار شیخوخیت حاکم بر این بخش چگونه مانع از بسط و نفوذ دولت مرکزی می‌شد و راه را برای سرکشی و تمرد باز می‌کرد.