هنوز جنجال تخریب ساحل نقره‌ای هرمز تمام نشده که تصاویر تأسف‌بار دیگری از سواحل خلیج‌فارس، بازهم پای مباحث تلخی چون بی‌فرهنگی برخی از مردم را به میان کشیده است!
به گزارش خبرآنلاین، زباله ریزی در محیط‌زیست موضوعی است که قطعاً جای دفاع ندارد و نمی‌توان اشتباهات مردمی را به‌پای ناآگاهی آن‌ها گذاشت. چندروز پیش تصاویری از جمع‌آوری زباله در سواحل بوشهر وایرال شد که در پس این اقدام ارزشمند دوستداران محیط‌زیست، معضلی به نام زباله ریزی نیز نمود پیدا کرد؛ یعنی نمایی از بی‌توجهی و ضعف‌های فرهنگی مردمی که این مدل رفتاری‌شان تناسبی با تمدن غنی و پیشینه فرهنگی ایرانیان ندارد و نمی‌توان بی‌تفاوت از کنار آن گذشت، زیرا امروز در حالی نسبت به این مسئله بی‌توجه هستیم که حفاظت از محیط‌زیست برای تک‌تک ما به‌عنوان یک مسئولیت اجتماعی و فرهنگی محسوب می‌شود تا بتوانیم با حفظ این میراث حیاتی، سلامت امروز خود و زندگی آینده فرزندانمان را تضمین کنیم، اما متأسفانه خیلی‌ها تعهدی به این مسئولیت ندارند و طبیعت را قربانی بی‌فرهنگی خود می‌کنند.
ضعف‌های فرهنگی، اصلی‌ترین عامل زباله ریزی
زباله ریزی از معضلاتی است که از گذشته تا به امروز وجود داشته و گرچه همواره تلاش شده تا با این معضل فرهنگی و اجتماعی مقابله شود اما متأسفانه هنوز هم شاهد این اقدام ناخوشایند در اماکن و معابر عمومی هستیم. میزان این زباله ریزی ممکن است به نسبت فرهنگ عمومی مردم شهرهای مختلف، متفاوت باشد اما به‌هرحال وجود دارد و محیط‌زیست به‌ویژه جنگل‌ها و ساحل‌ها که از نظافت معمول پاکبانان بی‌بهره هستند، بیش از همه قربانی این معضل می‌شوند؛ طوری که بعد از هر تعطیلاتی با انبوهی از زباله، چهره متفاوتی به خود می‌گیرند و اغلب به لطف دوستداران محیط‌زیست می‌توانند از زیر بار زباله‌ها رهایی پیدا کنند.
در واقع نریختن زباله در محیط‌زیست از ساده‌ترین و ابتدایی‌ترین رفتارهای فردی به شمار می‌رود اما بسیاری از مردم در فهم و رعایت همین موضوع به‌ظاهر ساده نیز دچار مشکل هستند که به اعتقادات روان‌شناسان و جامعه‌شناسان، نه از سر ناآگاهی بلکه بیشتر از ضعف‌های شخصیتی و فرهنگی افراد ناشی می‌شود. حمیدرضا اشراقی جامعه‌شناس در این باره به خبرنگار فارس می‌گوید: «اصل این ناهنجاری، ریشه در باورها و فرهنگ‌پذیری آن دسته از آدم‌هایی دارد که این کار را انجام می‌دهند؛ البته با ذکر این نکته که شاید بتوان گفت بیشتر این افراد در طیف گروه نوجوان و جوان ما هستند، زیرا بزرگ‌ترها آداب‌ورسوم جامعه را پذیرفته و از سطح فرهنگ‌پذیری بالاتری برخوردارند اما در مورد جوان‌ها کمتر توانسته‌ایم این مسائل را برایشان نهادینه کنیم، بنابراین باید برای فرهنگ‌سازی و اصلاح رفتارهای جامعه هدف بیش‌ازپیش تلاش کرده و از ابزارهای مختلف همچون رسانه‌ها، کنشگران فعال، برپایی کارگاه‌ها در مدارس، دانشگاه‌ها، مساجد، محلات و حتی باورهای دینی کمک بگیریم.»
این جامعه‌شناس در ادامه به بحث قانون‌گرایی اشاره کرده و توضیح می‌دهد: «در این زمینه دولت‌ها نیز نقش بسزایی دارند و با تدوین قوانین عمومی و اجرای آن در استفاده از کوه‌ها، جنگل‌ها و دریاها می‌توانند حفاظت از محیط‌زیست توسط عموم مردم را به بالاترین حد ممکن برسانند.»