کشف هولناکی در شهر باستانی پمپئی از اسرار خانواده چهارنفره‌ای پرده برداشت که چطور تلاش کردند تا با مسدود کردن راه‌های ورودی اتاق، جانشان را از فوران آتش‌فشان نجات دهند ولی موفق نشدند.
غزال زیاری: در سال ۷۹ بعد از میلاد مسیح، زمانی که سنگ‌های آتش‌فشانی سوزان از آسمان بر سر شهر باستانی پمپئی فرو ریخت، ساکنان یک خانه تصمیم گرفتند به‌جای فرار، خود را در اتاق‌خوابی حبس کنند.
حالا و بعد از گذشت حدود دو هزار سال از آن زمان، بقایای این خانواده چهار نفره همراه با اشیایی که داستانی تلخ از تلاش نافرجام آن‌ها برای بقا را روایت می‌کنند، کشف شده است.
این چهار قربانی در خانه‌ای یافت شده‌اند که به نام “خانهٔ آل و فریسو” شناخته می‌شود؛ نامی برگرفته از نقاشی دیواری‌ای که صحنه‌ای اسطوره‌ای را در یکی از اتاق‌ها به تصویر می‌کشد. این اثر هنری به شکلی نمادین و تراژیک، لحظه‌های پایانی زندگی دختری به نام “آل” را نشان می‌دهد که در حال غرق شدن، تلاش می‌کند تا دست برادرش را بگیرد.
در اتاق‌خوابی در این خانه در شهر باستانی پمپئی، باستان‌شناسان بقایای چهار انسان، از جمله حداقل یک کودک را پیدا کردند که در نزدیکی آن‌ها، یک بلاگردان (تعویذ، یعنی دعایی برای زخم چشم) از جنس برنز به‌نام “بولا” کشف شد؛ گردنبندی که معمولاً پسران رومی تا رسیدن به سن بزرگ‌سالی بر گردن می‌آویختند.
پژوهشگران در لایه‌های خاکستر که این اتاق را پر کرده بود، رد یک تختخواب را یافتند که ظاهراً برای مسدود کردن درِ اتاق مورد استفاده قرار گرفته بود. نویسندگان مطالعه جدید با ریختن گچ در فضاهای خالی، قالبی از تخت ساختند تا بتوانند جزئیات بیشتری از این حادثهٔ فاجعه‌بار به دست آورند.
البته متأسفانه به دلیل حفاری‌های ناشیانه‌ای که در قرن هجدهم انجام شده بود، اسکلت‌ها جابه‌جا شده بودند و همین کار تشخیص موقعیت دقیق قربانیان هنگام مرگ را به شدت دشوار کرده است. پژوهشگران در این باره توضیح دادند: «با این وجود هنوز می‌توان به شکلی کلی، روند فاجعه در خانه آل و فریسو را بازسازی کرد.»