احتمالا تاکنون این داستان را شنیده‌اید که فضانوردهای آپولو می‌توانستند دیوار بزرگ چین را از ماه ببینند. این ادعا از دیدگاه علمی خنده‌دار به نظر می‌رسد، اما چرا نمی‌تواند صحیح باشد؟
به گزارش خبرآنلاین، اصطلاح تفکیک‌پذیری را ستاره‌شناس‌ها معمولا برای توانایی تفکیک دو شیء فضایی به کار می‌برند که در فاصله‌ی نزدیکی از یکدیگر قرار دارند و گاهی ممکن است آن‌ها را مانند یک نقطه‌ی ادغام‌شده ببینید. احتمالا شما هم این تجربه را داشتید: هنگام رانندگی در شب در بزرگراه چراغ ماشین‌ها را به‌صورت منبع نور واحد می‌بینید تا وقتی که خودرو به شما نزدیک می‌شود و در واقع متوجه می‌شوید در حال مشاهده‌ی دو چراغ هستید.
بر اساس گزارش زومیت، تفکیک‌پذیری معمولا برحسب زاویه‌ای بیان می‌شود که بر اساس اندازه‌ی جسم و فاصله‌اش از ناظر اندازه‌گیری می‌شود. به‌عنوان مثال، قطر ماه تقریبا ۳۵۰۰ کیلومتر است و ۳۸۰ هزار کیلومتر از زمین فاصله دارد؛ با انجام محاسبات متوجه می‌شوید ماه دارای عرض ظاهری ۰٫۵ درجه‌ای است.