«ابو جعفر ابن بابویه» در کتاب «من لا یحضره الفقیه» دعای هنگام ذبح قربانی را نقل کرده است.
به گزارش پایگاه فکر و فرهنگ مبلغ، جلد اول، شروع ذکرهای اعمال ماه های سه گانه، یعنی شوال، ذی القعده و ذی الحجه از کتاب اقبال الاعمال، باب چهارم، اعمالی که متعلق به شب و روز عید قربان است،
فصل دهم: قربانی به نیّت چندین نفر و دعای هنگام ذبح قربانی
رُوِّینَا ذَلِکَ بِإِسْنَادِنَا إِلَی أَبِی جَعْفَرِ بْنِ بَابَوَیْهِ مِنْ کِتَابِ مَنْ لَا یَحْضُرُهُ الْفَقِیهُ فَقَالَ «ابو جعفر ابن بابویه» در کتاب «من لا یحضره الفقیه» آورده است: وَ ضَحَّی رَسُولُ اللَّهِ ص بِکَبْشَیْنِ ذَبَحَ وَاحِداً بِیَدِهِ وَ قَالَ رسول خدا -صلّی اللّه علیه و آله و سلّم-دو گوسفند قربانی نمود، یکی را به دست خود ذبح نمود و فرمود: اللَّهُمَّ هَذَا عَنِّی وَ عَنْ مَنْ لَمْ یُضَحِّ مِنْ أَهْلِ بَیْتِی خداوندا، این قربانی به نیت من و افرادی از خاندان من که قربانی نکرده‌اند وَ ذَبَحَ الْآخَرَ فَقَالَ و هنگام ذبح گوسفند دیگر فرمود: اللَّهُمَّ هَذَا عَنِّی وَ عَنْ مَنْ لَمْ یُضَحِّ مِنْ أُمَّتِی [1] خدایا، این قربانی به نیت من و آن دسته از افراد امت من که قربانی نکرده‌اند. قَالَ مُحَمَّدُ بْنُ بَابَوَیْهِ هم او در روایت دیگر آورده است: وَ کَانَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ ع یُضَحِّی عَنْ رَسُولِ اللَّهِ ص کُلَّ سَنَةٍ بِکَبْشٍ فَیَذْبَحُهُ وَ یَقُولُ امیر مؤمنان-علیه السّلام-در هر سال یک گوسفند به نیت رسول خدا-صلّی اللّه علیه و آله و سلّم-قربانی می‌نمود و هنگام ذبح می‌فرمود: بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ (وَجَّهْتُ وَجْهِیَ لِلَّذِی فَطَرَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ حَنِیفاً مُسْلِماً وَ ما أَنَا مِنَ الْمُشْرِکِینَ)[2] به نام خداوند رحمت‌گستر مهربان. به طور مستقیم و با تسلیم روی و تمام وجود خود را به سوی خداوندی کردم که آسمان وزمین را پدید آورد و هرگز از مشرکان نیستم. (إِنَّ صَلاتِی وَ نُسُکِی وَ مَحْیایَ وَ مَماتِی لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِینَ)[3] اللَّهُمَّ مِنْکَ وَ لَکَ به راستی که نماز، عبادت‌ها و زندگانی و مرگم از آن خدایی است که پروردگارجهانیان است. خدایا، از تو و برای تو. ثُمَّ یَقُولُ ع سپس می‌فرمود: هَذَا عَنْ نَبِیِّکَ این به نیّت پیامبرت ثُمَّ یَذْبَحُهُ وَ یَذْبَحُ کَبْشاً آخَرَ عَنْ نَفْسِهِ آن‌گاه گوسفند را سر می‌برید و بعد یک گوسفند دیگر به نیت خویش سر می‌برید.»[4] أَقُولُ وَ رُوِّینَا بِإِسْنَادِنَا زِیَادَةٌ فِی الدُّعَاءِ عِنْدَ الذَّبْحِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ یَعْقُوبَ بِإِسْنَادِهِ إِلَی صَفْوَانَ وَ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِی عُمَیْرٍ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ ع «محمد بن یعقوب» در حدیث دیگر که دربردارنده‌ی دعای هنگام ذبح مفصّل از دعای گذشته است، نقل کرده است: «امام صادق-علیه السّلام-فرمود: إِذَا اشْتَرَیْتَ هَدْیَکَ فَاسْتَقْبِلْ بِهِ الْقِبْلَةَ فَانْحَرْهُ أَوِ اذْبَحْهُ وَ قُلْ بعد از خریدن قربانی، آن را رو به قبله کن، اگر شتر باشد کارد به گلوی آن فرو کن و اگر گوسفند باشد سر آن را ببر و پیش از فرو کردن کارد و بریدن سر گوسفند بگو: (وَجَّهْتُ وَجْهِیَ لِلَّذِی فَطَرَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ حَنِیفاً مُسْلِماً وَ ما أَنَا مِنَ الْمُشْرِکِینَ)[5] به طور مستقیم و با تسلیم روی و تمام وجود خود را به سوی خداوندی کردم که آسمان و زمین را پدید آورد و هرگز از مشرکان نیستم. (إِنَّ صَلاتِی وَ نُسُکِی وَ مَحْیایَ وَ مَماتِی لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِینَ لا شَرِیکَ لَهُ وَ بِذلِکَ أُمِرْتُ)[6] وَ أَنَا مِنَ الْمُسْلِمِینَ به راستی که نماز، عبادت‌ها و زندگانی و مرگم از آن خدایی است که پروردگار جهانیان است، و شریکی برای تو نیست و این‌گونه به من دستور داده شده است و من از مسلمانان هستم. اللَّهُمَّ مِنْکَ وَ لَکَ بِسْمِ اللَّهِ وَ اللَّهُ أَکْبَرُ اللَّهُمَّ تَقَبَّلْ مِنِّی خداوندا، از تو و برای تو. به نام خدا و خداوند بزرگ‌تر است. خدایا، از من قبول نما. ثُمَّ أَمِرَّ السِّکِّینَ وَ لَا تَنْخَعْهَا حَتَّی تَمُوت سپس کارد را به گلوی شتر فرو کن، یا بر سر گوسفند بکش ولی سر را از بدن جدا مکن تا این‌که روح از بدن حیوان خارج شود.[7] [1]) من لا یحضره الفقیه، ج 2، ص 489
[2]) سوره انعام، آیه 79
[3]) سوره انعام، آیه 162 [4]) من لا یحضره الفقیه، ج 2، ص 489
[5]) سوره انعام، آیه 79
[6]) سوره انعام، آیه 162-163 [7]) کافی، ج 4، ص 498 الأنعام