سیصد خانوار از کارمندان سازمان صنایع نظامی در این خانه‌ها زندگی می‌کردند و مدرسه، درمانگاه، فروشگاه تعاونی مصرف، کارگاه خیاطی، کارگاه نجاری هم داشتند که همه از همین کانتینرها ساخته شده بود.
به گزارش کاویان گلد، در بهار ۱۳۵۷ یکی از خبرنگاران کیهان، به شهرکی در شرق تهران برخوردند که ساکنان آن از آبگرمکن خورشیدی استفاده می‌کردند و غذای روزانه‌شان را با استفاده از انرژی خورشیدی می‌پختند. در حیاط هر کدام از خانه‌های آنان اجاق‌های خورشیدی نصب شده بود که می‌توانستند کله‌پاچه را در عرض یک ساعت و نیم در آن بپزند. این خانه‌ها متعلق به سازمان صنایع نظامی بود و از نظر ظاهری نیز با خانه‌های معمولی تفاوت بسیاری داشت. درواقع هرکدام از این خانه‌ها یک اتاق تریلی یا کانتینر بود که یک آشپزخانه، دو اتاق و یک دستشویی و حمام داشت. دیواره‌هایش نیز با پشم‌شیشه پوشانده شده بود تا سرما و گرما به داخل نفوذ نکند.
سیصد خانوار از کارمندان سازمان صنایع نظامی در این خانه‌ها زندگی می‌کردند و مدرسه، درمانگاه، فروشگاه تعاونی مصرف، کارگاه خیاطی، کارگاه نجاری هم داشتند که همه از همین کانتینرها ساخته شده بود.
در ادامه گزارش میدانی خبرنگار کیهان را از این شهرک، که در تاریخ دوم خرداد ۵۷ در صفحه ۵ روزنامه یادشده منتشر شد می‌خوانیم:
قبل از هر چیز آبگرمکن‌های خورشیدی این خانه‌ها نظر را جلب می‌کند. تیمسار حسین رزمجویان مدیر کارخانه پارس لوکس که ابتکار ایجاد شهرک تریلی‌ها از اوست، می‌گوید: «دو سال پیش درباره استفاده از انرژی خورشیدی و ساختن آبگرمکن اولین قدم‌ها را برداشتیم و اکنون آبگرمکن‌های ساخته‌شده ما بدون هیچ هزینه‌ای ۱۴۰ لیتر آب را در مدت ۲ ساعت به ۷۰ درجه سانتی‌گراد می‌رساند.» قیمت تمام‌شده هرکام از آبگرمکن‌های خورشیدی ۳۵۰۰ تومان است که به گفته تیمسار رزمجویان یک ماه پیش تعدادی از آن‌ها به شهرهای تبریز، سمنان، ساری، بندرعباس و اهواز فرستاده شده است که در آن محل‌ها نیز مورد آزمایش قرار گیرد.