آستان مقدس شاهچراغ(ع)، در سال‌های اخیر به یکی از شگفت‌انگیزترین نمونه‌های هم‌زمانی تاریخ و توسعه تبدیل شده است. از پروژه‌های عمرانی در صحن‌ها تا راه‌اندازی بازارهای فرهنگی و ایجاد ظرفیت‌های درمانی، همه‌چیز در اینجا به‌طور عمیق با هدف خدمت به زائران و ارتقاء معنویت گره خورده است.
به گزارش پایگاه فکر و فرهنگ مبلغ،در دل یکی از کهن‌ترین بافت‌های مذهبی ایران، جایی که دیوارهایش هنوز بوی هزاران زمزمه نجواگونه زائران را در خود دارد، حرم حضرت احمد بن موسی(ع) ؛ به‌مثابه تکه‌ای زنده از زیست اجتماعی و فرهنگی شهر شیراز آرام و استوار ایستاده است. تقویم، بی‌صدا ورق می‌خورد تا در روز ششم ذی‌القعده، نام این امامزاده بزرگوار، بار دیگر بر زبان‌ها جاری شود. اما آن‌چه در پس این روز نهفته است، بازتابی‌ست از تلاشی مستمر برای تبدیل مفهوم “خدمت” به حقیقتی ملموس در میدان عمل.
بنا بر روایت شبستان، حرم شاهچراغ(ع)، در سال‌های اخیر، صحنه حرکت‌های پیوسته‌ای بوده است؛ از جابه‌جایی آجرهای مرمر تا چرخش چرخ خیاطی‌ها، از مهندسی طرح‌های عمرانی تا بافت چادرهای زیارتی. اینجا، “توسعه” نه به معنای افزایش فضا که به معنای افزایش کرامت است. در کوچه‌پس‌کوچه‌های اطراف حرم، سنگ‌فرش‌هایی پهن می‌شوند که عبور تاریخ را آسان‌تر می‌کنند. بازارهای فرهنگی برپا می‌شوند تا ذهن زائر، پیش از آن‌که از گیت ورودی بگذرد، وارد حوزه‌ای از معنا شود.