این متن، داستانی از زبان مرحوم آقای زاهدی، هم‌مباحثه‌ای حضرت امام و آیت‌الله سید احمد زنجانی، نقل می‌کند که در آن، آیت‌الله بروجردی در اواخر عمر خود، با وجود خدمات بسیار، از خالی بودن دست خود در پیشگاه خدا ابراز نگرانی می‌کنند.
به گزارش پایگاه فکر و فرهنگ مبلغ، حکایتی تأمل‌برانگیز از آیت‌الله بروجردی (رضوان الله علیه) پرده از دغدغه‌ای عمیق در دل یک عالم بزرگ برمی‌دارد. ایشان با وجود خدمات فراوان، همواره نگران خلوص اعمال خود بوده‌اند و در احوالات ایشان آمده است:
بنابر روایت حوزه، مرحوم آقای زاهدی که هم مباحثه‌ی حضرت امام و آیت‌الله سید احمد زنجانی بودند و این چند نفر با هم رفیق بودند، می‌بینند مرحوم آقای بروجردی کنار کرسی زمستان نشسته‌اند و مغموم هستند.