تعلل ایران در عضویت توافقنامه های بین المللی مرتبط با محیط زیست، قدرت تصمیم سازی مستقل را از ایران گرفته و مانند سایر توافقنامه های خودتحریم شده، انتظار می رود تحمیل اراده های بین المللی بر ایران را به دنبال داشته باشد. اما فرصت های ایران چیست و چگونه می تواند نقش فعالانه خود را ایفا کند؟
رسول سلیمی: بیست و نهمین اجلاس سالانه کنفرانس تغییرات اقلیمی سازمان ملل متحد (کاپ ۲۹)، در حالی در باکو پایتخت جمهوری آذربایجان، آغاز شد که محور اصلی آن بر یکی از ستون‌های کلیدی اقدامات اقلیمی و تامین مالی متمرکز بود. شینا انصاری رئیس سازمان محیط زیست ایران به نمایندگی از رئیس جمهور در روز نخست اجلاس کاپ ۲۹ در باکو با رییس جمهوری و وزیر خارجه ترکیه، نخست وزیر و وزیر تغییر اقلیم پاکستان، رییس اقلیم کردستان، رییس دولت امارات، ولیعهد کویت، نخست وزیر بنگلادش، رییس جمهور نپال، شهردار کوالالامپور، معاون سابق دبیر کل سازمان ملل، وزیر محیط زیست آذربایجان و رییس کاپ ۲۹ دیدار و گفتگو کرد.
هدف اجلاس کاپ، محدود کردن انتشار گاز دی‌اکسید کربن است تا از این طریق بتوان افزایش دمای کره زمین را در حد ۱.۵ درجه سانتی‌گراد و به محدوده دوران پیش از صنعتی شدن جهان است، برگرداند.
موضوع اصلی بحث در اجلاس امسال جمع‌آوری کمک مالی برای کشورهای درحال توسعه بود تا این کشورها بتوانند خود را متناسب با تغییرات اقلیمی تطبیق دهند. بسیاری از کشورها، در سال‌های اخیر شاهد بحران‌های آب و هوایی غیرقابل‌پیش‌بینی و آلودگی هوا بوده‌اند. کشورهای فقیرتر برای تغییر منابع انرژی خود به منابع پاک دچار مشکلات مختلفی هستند.