کارشناس حوزه تعلیم و تربیت دینی با اشاره به اهمیت نامه امام علی(ع) به امام حسن(ع) گفت: هر دو روش یعنی توصیه‌های امام علی(ع) و روش‌های تربیتی مدرن، دغدغه تربیت دارند و در بسیاری از موارد دارای اشتراکاتی هستند، اما نقطه اصلی تفاوت در این است که در تعداد زیادی از روش‌های تربیتی غربی و شرقی، انسان دور از خدا و بدون درنظر گرفتن نظام بندگی تصور شده است.
به گزارش پایگاه فکر و فرهنگ مبلغ، نامه امام علی(ع) به امام حسن(ع)، که به نامه ۳۱ نهج‌البلاغه معروف است، یکی از غنی‌ترین متون تربیتی و اخلاقی در اسلام محسوب می‌شود. در این نامه، امام علی(ع) با بیانی شیوا و عمیق، اصول تربیت نفس، خودسازی، تقوا، عدالت و علم‌آموزی را به فرزندشان آموزش می‌دهند. این نامه نه تنها راهنمایی برای زندگی فردی و معنوی است، بلکه به عنوان یک برنامه جامع تربیتی برای رشد اخلاقی و اجتماعی نیز قابل استفاده است. تأکید بر تقوا، کنترل نفس، رعایت اخلاق نیکو و توجه به آخرت، از جمله مفاهیم کلیدی این نامه است که در هر زمان و مکان، الهام‌بخش انسان‌ها در مسیر زندگی سالم و موفق بوده‌اند.
بنابر روایت ایکنا، برای بررسی نکات تربیتی این نامه با حجت‌الاسلام محسن بختیاری، کارشناس حوزه تعلیم و تربیت دینی گفت‌وگو کرده است که مشروح آن را در ادامه می‌خوانید.