دونالد ترامپ و ولادیمیر پوتین مانند رهبران قدرت های بزرگ اروپایی در سال ۱۹۳۸، قاطعانه معتقدند که قدرت مستقل کوچکتر که در مرکز مناقشه قرار دارد، در گفتگوها درباره آینده خود قرار نگیرد. در چنین شرایط مساعدی، کرملین دلایل زیادی برای اعمال خواسته های حداکثری دارد.
به گزارش خبرآنلاین، کارل بیلدت نخست وزیر اسبق سوئد در مقاله ای برای پراجکت سیندیکیت به بررسی دورنمای توافق صلح اوکراین پرداخته است. بیلدت نوشت:
آیا دونالد ترامپ، رئیس جمهور آمریکا می تواند بین روسیه و اوکراین صلح برقرار کند یا با تکرار توافق بدنام مونیخ روبرو هستیم؟
وقتی بریتانیا و فرانسه در سال ۱۹۳۸، چکسلواکی را مجبور به واگذاری منطقه سودتنلند به آلمان نازی کردند؛ بر این باور بودند که با این اقدام صلحِ بلندمدت را تضمین خواهند کرد. اما مماشات با یک متجاوز تجدیدنظرطلب نتیجه معکوس داشت و یک سال بعد زمینه را برای جنگ جهانی دیگری فراهم کرد.
اگر صلح به معنای حل تمام مسائلی باشد که اکنون روسیه و اوکراین را از هم جدا می‌کند، احتمال دستیابی به چنین نتیجه‌ای بسیار اندک است. ریشه جنگ در عزم ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه، برای جلوگیری از تبدیل اوکراین به “ضد روسیه” نهفته است، یعنی با مجبور کردن آن به بازگشت تحت کنترل کرملین.