تجافی در لغت به معنای قرار نداشتن در جای خود و برداشتن چیزی از محلش است. در احکام اسلامی، تجافی به معنی دور کردن بازوان و آرنج‌ها از پهلو، بلند کردن شکم از زمین در سجود، و قرار گرفتن به حالت نیم‌خیز در تشهد تعریف شده است.
به گزارش پایگاه فکر و فرهنگ مبلغ، تجافی در لغت به معنای قرار نداشتن در جای خود و برداشتن چیزی از محلش است. در احکام اسلامی، تجافی به معنی دور کردن بازوان و آرنج‌ها از پهلو، بلند کردن شکم از زمین در سجود، و قرار گرفتن به حالت نیم‌خیز در تشهد تعریف شده است.
در رکوع: به باز کردن دست‌ها مانند دو بال گشوده گفته می‌شود. این عمل که برای مردان مستحب است، در روایات به عنوان «تجنیح» نامیده شده است.