در مورد مسئله هسته ای آنها به جهت قوانینی که در "ان پی تی"وجود دارد نمی توانند بگویند یک کشوری نمی تواند به هیچ وجه برای کارهای کشاورزی ، برق و پزشکی و…دارای انرژی هسته ای باشد.طبق موازین و منشور سازمان انرژی هسته ای حق چنین کاری را ندارند و این فشاری که می آورند از این جهت است که بتوانند امتیاز بیشتری از ما بگیرند
جواد مرشدی: با آغاز دور اول مذاکرات غیرمستقیم میان ایران و آمریکا در عمان، اختلافات اساسی و بحثهای پیچیدهای در دولت دونالد ترامپ درباره موضع آمریکا در این مذاکرات به وجود آمده است. جیدی ونس، معاون ترامپ، و استیو ویتکاف، نماینده آمریکا در این مذاکرات، معتقدند که دیپلماسی میتواند به توافق هستهای منجر شود و ایالات متحده باید برای دستیابی به توافق، در برخی موارد آمادگی مصالحه داشته باشد. در مقابل، مقامات ارشد دیگری مانند مارکو روبیو و مایک والتز، با دیدگاهی شکاکانه و محتاطانه، همچنان از رویکرد “فشار حداکثری” علیه جمهوری اسلامی ایران حمایت میکنند.
در همین حال، زمزمههایی درباره سفر مدیرکل آژانس بینالمللی انرژی اتمی به تهران شنیده میشود. این سفر، که در آستانه مذاکرات هستهای انجام میشود، این پرسش را در افکار عمومی ایجاد کرده است که چرا رافائل گروسی پس از پنج ماه دوباره به ایران بازمیگردد.
برخی رسانهها هدف این سفر را اجرای بیانیه مشترک مارس ۲۰۲۳ و تلاش برای حلوفصل اختلافات باقیمانده پیرامون برنامه هستهای ایران از طریق رایزنیهای فنی و سیاسی عنوان کردهاند.
کاویان گلد نیز در گفتوگویی با علی بیگدلی، کارشناس مسائل آمریکا، به بررسی تناقضگوییهای اخیر مقامات آمریکایی و ارتباط سفر گروسی به ایران با دور جدید مذاکرات پرداخته است.
پیشبینی شما از روند مذاکرات چیست؟ چرا در گفتار و رفتار آقای ویتکاف و رئیسجمهور آمریکا تناقض وجود دارد؟
به نظر میرسد این تناقضات بخشی از سیاست فشار است که هدف آن تحت فشار قرار دادن ایران برای تصمیمگیری سریعتر است. شاید آنها امیدوارند از این طریق امتیازات بیشتری از ایران بگیرند. البته این موضوع اهمیت چندانی ندارد و اصل مذاکرات را تحت تأثیر قرار نمیدهد. در سیاست، معمولاً طرفهایی که قصد مذاکره دارند، تلاش میکنند آخرین فشارها را اعمال کنند تا در مذاکرات امتیازات بیشتری کسب کنند. حتی صدام حسین نیز میگفت: «آخرین موشک را به تهران میزنم و سپس مذاکره میکنم.»
ما باید در برابر این تناقضات چگونه رفتار کنیم؟
مهمترین نکته این است که ایران انتظارات خود را به صورت سازمانیافته و منطقی مطرح کند و با یک استراتژی نوین وارد مذاکرات شود تا سریعتر به نتیجه برسد. نگرانی اصلی این است که اگر ایران نتواند انتظارات خود را به صورت کنترلشده و سازمانیافته ارائه دهد، مذاکرات طولانی خواهد شد که این به ضرر ما تمام میشود.