مهم‌ترین مشکل امروز پرسپولیس این است که آکادمی آن، بازیکن تولید نمی‌کند. باشگاه‌های بزرگ دنیا از ظرفیت داخلی‌شان بهره می‌برند. متوسط سن فوتبالیست‌ها از ۲۶ سال رسیده به ۱۹. این یعنی دنیا جوان‌تر شده
جواد مرشدی: تیم فوتبال پرسپولیس نه تنها قهرمانی لیگ بیست و چهارم را از دست داد بلکه از راهیابی به رقابت های آسیایی نیز جا ماند. برخی جدا شدن ستاره های این تیم را علت این ناکامی می دانند و برخی دیگر ناکارآمدی و ضعف مدیریت را. در بازی های پایانی لیگ هم همواره از روی سکوها شعار “حیا کن رها کن” علیه مدیرعامل این باشگاه گوشنوازی می کرد.
درویش هم که در ابتدای ماه استعفا داده بود دوربرگردان کرد و تا آخر لیگ ماند. او بعد از پایان لیگ هم ضمن عذر خواهی از طرفداران بخاطر نتایج غیر قابل قبول، پرده از فشارها، محدودیت‌ها و ناملایماتی برداشت که به گفته او، هدفی جز ناکامی پرسپولیس در فصل گذشته نداشته‌اند.
حالا پرسپولیس چهار جام این فصل را از دست داده و سؤال اصلی این است؛ در این شرایط درویش بماند یا برود؟ تجربه نشان داده هر مدیری که شعار حیاکن، رها کن را شنیده دیگر در پرسپولیس عاقبت به خیر نشده است.
دراین راستا این روزها شایعاتی مبنی بر جدایی رضا درویش از صندلی مدیریت پرسپولیس به گوش می رسد. خبرگزاری «خبرآنلاین» در گفتگو با امیر عابدینی مدیرعامل سابق پرسپولیس به بررسی عملکرد درویش وخصوصیات مدیرعامل جایگزین پرداخته است.
مدت هاست به خاطر نتایج نه‌چندان خوب پرسپولیس هجمه ای در مورد استعفا یا برکناری آقای درویش ایجاد شده. در این مورد چه نظری دارید؟
من معتقد هستم مدیرعامل‌هایی که برای پرسپولیس کار می‌کنند، قطعاً با نیت موفقیت این باشگاه وارد می‌شوند. اما رسیدن به موفقیت، به چند عامل بستگی دارد. اول همراهان مدیرعامل یا همان هیئت مدیره،اگر هیئت مدیره یکدست، هماهنگ و متناسب با وظایف اجرایی باشد و از توانایی لازم برخوردار باشد، می‌تواند یکی از ارکان موفقیت باشد. دوم تیم اجرایی کنار مدیرعامل،به عبارتی هر کسی نمی‌تواند در جایگاه مشاور یا همراه مدیرعامل قرار بگیرد. این افراد باید از نظر تخصصی و مدیریتی صلاحیت داشته باشند. باشگاه پرسپولیس، فقط یک تیم فوتبال نیست، بلکه باید به یک باشگاه بزرگ تبدیل شود، بنابراین اطراف مدیرعامل باید افراد شایسته و با برنامه حضور داشته باشند. سوم،بودجه؛ اگر بودجه به‌موقع و به‌درستی تأمین نشود، دست مدیریت بسته خواهد بود چه بسا بدون منابع مالی مناسب، نمی‌توان انتظار مدیریت موفق داشت. چهارم هم رقابت است. ما باید در قالب رقابت فکر کنیم، رشد کنیم و ساختار بسازیم. برایم جای تعجب دارد که آکادمی بزرگ پرسپولیس، خروجی‌ای برای تیم اصلی ندارد. این یعنی برنامه‌ریزی و هدایت درستی وجود ندارد.در کنار این موارد، باید به تیم و سرمربی نیز توجه کرد.
از منظر شما سرمربی پرسپولیس باید از چه ویژگی هایی برخوردار باشد؟
ما نیاز داریم مربی‌ای داشته باشیم که هارمونی تیمی را درک کند و آن را ارتقاء دهد. چرا می‌گویم هارمونی؟ چون ما در برخی زمینه‌ها مثل سرعت، انتقال توپ، تکنیک و پذیرش تاکتیک دچار محدودیت هستیم. نمی‌گویم در پایین‌ترین سطح هستیم، اما اگر دنیا نمره ۱۰ بگیرد، ما در بهترین حالت نمره ۶ یا ۷ می‌گیریم.
علت این عقب ماندگی را در چه می دانید؟
ما سال‌هاست قهرمان دو ۱۰۰ متر آسیا نداریم. چرا؟ چون از لحاظ فیزیکی، ملت ما ذاتاً کم‌سرعت ترهستند. حتی اگر زیاد هم روی آن کار کنیم، نهایتاً هر چند سال یک استعداد خاص مثل باباخانلو یا رضا انتظاری پیدا می‌شود. وقتی بازیکن ما در دوی صد متر ۱۳.۴ ثانیه می‌دود و رقیبش ۱۱.۶، ما نمی‌توانیم در رقابت سرعتی موفق باشیم. در نتیجه مجبور می‌شویم دفاع را عقب بیاوریم، که این هم باعث می‌شود سیستم تاکتیکی ما به‌هم بریزد.
بنابراین، مربی ما باید کسی باشد که این نقاط ضعف را بشناسد، آگاهانه تیم را رشد دهد و بازیکنان مناسب جذب کند.