زهرا اینچه‌درگاهی، رئیس فدراسیون ژیمناستیک در گفتگو با اخرین درباره آخرین اتفاقات این رشته صحبت کرد.
مرتضی رضایی – سپهر ستاری: او بدون شک یکی از نمادهای مبارزه و احقاق حق است. کسی که در تمام این سال‌ها برای گرفتن حق خود جنگید و در نهایت هم به چیزی که مستحق آن بود رسید. صحبت از زهرا اینچه‌درگاهی است؛ رئیس فراسیون ژیمناستیک که برای بازگشت به صندلی که اکنون روی آن نشسته سختی‌های زیادی کشیده است. او در تمام این سال‌ها جنگید تا رشته مورد علاقه‌اش را از دست کسانی که دلسوز آن نبودند پس بگیرد.
ژیمناستیک ایران در سال‌های اخیر به موفقیت‌های زیادی رسیده است. موفقیت‌هایی که اگر بعضی اتفاقات حاشیه‌ای نبود می‌توانست از این هم بیشتر باشد ولی با بازگشت این رشته به دست اهلش، آینده روشنی در پیش است. زهرا اینچه‌درگاهی بعد از ظهر یک روز بهاری مهمان کافه خبر بود و در گفتگوی اختصاصی با خبرآنلاین درباره مسائل مختلف این رشته صحبت کرد. از روزهای سخت جنگیدن برای گرفتن حق تا آینده‌ای که به آن امیدوار است.
*صحبتمان را با پست جدیدی که در فدراسیون آسیایی گرفتید شروع کنیم.
کرسی جدیدی که در جریان رقابت های آسیایی اواخر اردیبهشت ماه در تاشکند برگزار شد، برای انتخاب رئیس و هیئت اجرایی بود که خوش بختانه ما موفق شدم با آرای بالا به عنوان نایب رئیس اول زون مرکزی انتخاب شوم.
*این کرسی چقدر می تواند به پیشرفت ژیمناستیک کمک کند؟
کرسی ها بر اساس شرح وظایفی که برای آنها مطرح می شود، متفاوت هستند. اما اگر خودم را بخواهم بگویم، از همان روزی که کرسی را به دست آوردم از همان موقع به دنبال دریافت میزبانی مسابقات در ایران بودم. مورد استقبال هم قرار گرفت و جزو دو کشور جدی دریافت این میزبانی بودیم که فکر می کنم شانس ایران برای دریافت میزبانی بیشتر باشد. همچنین ما میزبانی ترینینگ کمپ را گرفتیم که ایران می تواند میزبان مربیان و ژیمناست های زون باشد. این کارها تازه استارت کاری است و امیدواریم بتوانیم منافع ملی مان را به خوبی حفظ کنیم.
*با شناختی که از شما داریم می دانیم که شما در هر پستی که باشید بهترین خودتان را برای آن می گذارید.
قبول پست برای انجام کار است اگر نتیجه ای نداشته باشد فقط یک سری کالری مصرف شده و کاری به جایی نرسیده است. روحیه من طوری است که برنامه ریزی می کنیم، هدف گذاری می کنیم و از ابزاری که در دست داریم استفاده می کنیم تا به اهدافی که داریم نزدیک بشیم، این کرسی ها جایگاه ها را برای ایران مشخص می کند و کمک می کند که وقتی نام ایران در جایگاه های مختلف به عنوان عضو فعال ذکر می شود طبیعتا برای دریافت پست ها و کرسی های بعدی کار راحت تری داشته باشیم.
*آخرین پست بین المللی مهمی که داشتیم آقای هاشمی طبا بودند و بعد از آن ما پست مهمی نداشتیم، هدف شما کرسی های مهم تر یا حتی نایب رئیسی فدراسیون جهانی در آینده است؟
راستش چیزی که امروز بیشتر در این کار برای من مهم است اهداف ملی است و در بخش جهانی آن را ابزاری برای رشد ملی تلقی می کنم، شاید جایگاه ها، جایگاه های جذابی باشد اما هدف اصلی این است که حضور ایرانیان را در عرصه های بین المللی تقویت کنیم. این کرسی ها باید کرسی های عملی باشند. من این جایگاه ها را جایگاه شخصی نمی بینم و تا زمانی برای من اهمیت دارد که بتوانم به کشورم خدمت کنم.
*در دوره ریاست قبلی ژیمناستیک چه اتفاقات خوبی ممکن بود برای این ورزش در سطح جهانی رخ دهد که رخ نداد؟
نمی دانم چقدر درست است که ما بخواهیم به گذشته برگردیم، به نظر من ما مثل رانندگی کردن باید بیشتر حواسمان به جلو باشد. تا اینکه از اینه مدام به پشت سر نگاه کنیم. مهم این است که حالا روزهای خوبی است و زمان سازندگی ماست.
*شما به نحوی به یک الگو برای مدیران تبدیل شدید که بجنگید و حق خود را پس بگیرید.
اگر بخواهم دیدگاه شخصی خودم را بگویم خیلی خوشحال هستم که این تلاش ها به ثمر رسید. چون یک اتفاق غیر قانونی در حال رخ دادن بود و من تنها چیزی که می خواستم این بود که قانون اجرا شود. من چیزی بیشتر از این نمی خواستم که خوشبختانه این اتفاق رخ داد. در روزهای اول ما بسیار تنها بودیم اما کم کم حتی سایر رشته های ورزشی نیز با ما همراه شدند. خدا را شاکرم که با حضور آقای هاشمی به عنوان وزیر ورزش در نهایت این بازگشت به قانون صورت گرفت و با حضور من در فدراسیون بالاخره آرامش به این فدراسیون بازگشت.
*با اینکه خیلی چیزها مشخص شده اما یک سری بی اخلاقی ها قبل از انتخابات رخ داد، نظرتان در مورد آن اتفاقات چه بود؟
جای تاسف دارد که برخی افراد گاهی وقت ها راه را گم می کنند. ما به عنوان مسئول باید همه تلاشمان را برای ارتقای سطح ورزش به کار بگیریم. اگر ما وارد یک رشته‌ی تخصصی مانند ژیمناستیک می شویم باید به صورت تخصصی نیز مدیریت کنید، اگر تخصص دارید وارد می شوید باید با توجه به تخصصی که دارید برنامه ریزی و صحبت کنید، اما وقتی وارد حاشیه می شوید و دست به تخریب دیگران می زنید و راه رشد و بقای خودتان را نابود کردن دیگران می دانید این بار کجی است که به مقصد نخواهد رسید و نشان از عدم تخصص و اشراف شما بر مسایل مهم و فنی دارد که سر از بیراهه در اورده اید. من در سال 96 برنامه‌ای را ارائه کردم که از جمله اهداف آن، رسیدن ورزشکاران به المپیک پاریس و کسب مدال بازیهای اسیایی بود و آن زمان گفتم اگر روزی من رئیس فدراسیون شدم و به این اهداف نرسیدم همان جا من را مورد سوال قرار دهید ، این یعنی کار و مدیریت تخصصی.
*به نظر شما در مورد مدیریت، افراد ورزشی روی کار بیایند بهتر است یا نه افرادی که در ورزش هم نبودند می توانند در مدیریت ورزشی موفق باشند؟
اگر بخواهم از دیدگاه یک قهرمان ملی و خانواده ورزشی صحبت کنم قطعا می گویم باید ورزشی باشد. اما از نظر من ایده آل ترین حالت این است که فردی با شخصیت مدیریتی و ورزشی همزمان با هم باشد. که هم از ورزش سر در بیاورد و هم از مدیریت و بتواند با دیدگاه استراتژیک مدیریت را پیش ببرد. مدیریت ورزشی ملاحظات خاص خودش را دارد که هم باید ورزش را بشناسید و هم مدیر توانمندی باشید.
*این اتفاق در کشتی، وزنه برداری، جودو و ….. رخ داده.
به نظر من اگر بخواهیم بدون در نظر گرفتن اسامی آن را ارزیابی کنیم، این افراد افرادی هستند که فدراسیون هایشان در حال نتیجه گیری نیز است. در واقع روی یک سیگنالی هستند که مدیر توانمند باعث موفقیت فدراسیونش هم می شود.
*به نظرتان اگر در دوره قبلی حضور داشتید چقدر رای می آوردید؟
اگر بخواهم عدد دقیق هم می توانم به شما بگویم اما حدودی؛ 26 عضو دارای حق رای، از مجموع 50 عضوی که تعریف شده اند در حیاط ایستادند و در مجمع نبودند. در کنار آنها افرادی هم در مجمع نظرشان روی ریاست من بود. به عبارتی، قطعا بیش از 26 رای در آن مجمع داشتم.