مجید امیری بازیگر نمایش «سراب» معتقد است: بسیاری از کارگران‌ها تصور می‌کنند در یک کار آئینی رسالت آن‌ها رسیدن اشک تماشاگر است اما رسالت یک هنرمند تئاتر در این است که مخاطب خود را به فکر وا دارد چراکه احساسات زودگذر است اما یک لحظه تامل و تفکر می‌تواند یک مسیر زندگی را تغییر دهد.
به گزارش کاویان گلد، مجید امیری بازیگر کاراکتر «بافنده» در نمایش «سراب» به کارگردانی و تهیه‌کنندگی سید محمدجواد طاهری که این روزها صحنه تالار وحدت را در اختیار دارد، درباره این نمایش گفت: «سراب» به بخشی از واقعه عاشورا می‌پردازد؛ زمانی که به واسطه نسبت فامیلی شمر با حضرت عباس به ایشان پیشنهاد یک امان نامه داده می‌شود. نویسنده در این نمایش وارد ذهن حضرت عباس می‌شود و با کاراکترهایی که هیچکدام شخصیت تاریخی ندارند، مخاطب را به تفکر وا می‌دارد. او ادامه داد: من معتقدم این نمایش از هر نوع اتفاقی که باعث شود تماشاگر به جای اینکه فکر کند، دچار احساسات شود، پرهیز کرده و این تفاوت مهم «سراب» با دیگر آثار مذهبی و آئینی است. از آن‌جایی که همه ما ایرانی‌ها به دلیل ریشه‌های مذهبی که داریم تنها با یک نوحه یا روضه‌خوانی می‌توان به قلب و احساسات افراد ورود کرد اما در این اثر هدف و مقصود تفکر بوده است. این بازیگر بیان کرد: بسیاری از کارگران‌ها تصور می‌کنند در یک کار آئینی رسالت آن‌ها رسیدن اشک تماشاگر است اما من معتقدم رسالت یک هنرمند تئاتر در این است که مخاطب خود را به فکر وا دارد چراکه احساسات زودگذر است اما یک لحظه تامل و تفکر می‌تواند یک مسیر زندگی را تغییر دهد. همانطور که همه شاهد بودیم که برخی افراد در دهه ابتدایی محرم خیر می‌شوند و با پایان آن به زندگی و اعمال گذشته خود بازمی‌گردند. بازیگر نمایش «سراب» درباره دیگر تمایز این اثر با نمایش‌های دیگری که در این سبک روی صحنه می‌روند، عنوان کرد: اگر دقت کنیم در آثار مذهبی اغلب کاراکترها سیاه و سفید هستند؛ مانند بازیگران یک تعزیه. اما در این نمایش سعی شده کمی انسانی‌تر به افراد نگاه شود. با کمی تفکر می‌فهمیم که کاراکترها حرف‌های منطقی بیان می‌کنند اما در آن شرایط و موقعیت، در ساعات ۱۱ تا ۱۲ ظهر عاشورا با تمام این حرف‌ها که ممکن است منطقی هم باشند، اما حضرت عباس تصمیمی می‌گیرد که همان ایشان را به رستگاری می‌رساند.
امیری در ادامه درباره حضور خود در این نمایش چه در نسخه ۲۱ سال گذشته آن و چه در نسخه امروز آن، گفت: این اثر ۲۱ سال پیش ۲ سال پشت سر هم روی صحنه رفت که در آن نسخه ۲۱ سال پیش نیز من در این کار به عنوان کاراکتر «جوان» که امروز بر عهده رحیم نوروزی است، بازی کرده بودم. زمانی که پیشنهاد حضور در نمایش را به دادند، از محمدجواد طاهری خواستم کاراکتر «بافنده» را بازی کنم چراکه هنوز گروه بازیگران کامل نشده بود و به زعم من، نویسنده بافنده را با یک ظرافت خاصی نوشته است و من همیشه علاقه متفاوتی به این کاراکتر داشتم. زمانی که کارگردان با پیشنهاد من موافقت کرد و من به دلیل علاقه‌ام به این کاراکتر، خیلی زود با اتود اولیه بازگشتم تقریبا ۱۰ روز کمتر از بازیگران دیگر تمرین کردم چراکه محمدجواد طاهری معتقد بود، من با کاراکتر «بافنده» آماده نمایش هستم و نیاز به اتودهای دیگری نیست. او درباره ارتباطی که مخاطب در این روزها با نمایش برقرار کرده است، بیان کرد: یکی از نقاط مثبت این کار، ریتم خوب آن است و از آن‌جایی که روی صحنه حضور دارم و برخی دیالوگ‌هایم را در آوانسن چشم در چشم مخاطب بیان می‌کنم، انرژی حاکم بر سالن و تماشاگران را حس می‌کنم و می‌بینم ۴۰ دقیقه پیش از من به خوبی برای مخاطب ملموس بوده و صحنه و سالن کاملا متمرکز به من تحویل داده می‌شود. این بازیگر ادامه داد: من فکر می‌کنم یکی از نقاط قوت کارگردانی این کار، خوش ریتم بودن آن است چراکه این اثر برای اجرا در یک بلک باکس طراحی شده بود و محمدجواد طاهری ریسک بزرگی کرد و آن را به صحنه تالار وحدت آورد و البته که موفق از این ریسک بیرون آمد. امیری در پایان گفت: علاقه شخصی من به محمدجواد طاهری و فضای کاری او، عمری طولانی دارد و من مفتخرم که اولین جایزه جشنواره فجر خود را با راهنمایی‌های این هنرمند دریافت کردم. محمدجواد طاهری پیش از اینکه یک هنرمند باشد، انسان بسیار شریفی است و امیدوارم این نمایش باعث شود تا هر سال حداقل یک اثر از او روی صحنه تئاتر ببینیم.
۵۷۵۷