یک تحقیق علمی نشان می دهد که رفتارهای خشونت آمیز از طریق ژن، به نسل های بعدی و بعدی منتقل شده، و آثارو عوارض خود را در همه حوزه ها منتقل می کند.
به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، به نقل از کانال علوم انسانی، یک زندگی پر استرس می تواند آثاری بر روی کد ژنتیکی ما بگذارد که برخی از آن ها حتی می تواند به فرزندان ما نیز منتقل شود. اکنون یک مطالعه نشان می دهد که چگونه تأثیر بیولوژیکی تروما بر مادر تا مدت ها پس از پایان خود اعمال خشونت آمیز باقی می ماند. تیم بین‌المللی محققان، مکانیسم‌های فیزیکی پشت ترومای بین نسلی را در انسان نشان می‌دهند و توضیح می‌دهند که چرا افرادی با سابقه خانوادگی خشونت، بیشتر مستعد ابتلا به بیماری‌های روانی مانند اضطراب و افسردگی هستند، علی‌رغم اینکه خود حوادث نامطلوب را تجربه نکرده‌اند. محققان DNA جمع آوری شده از ۴۸ خانواده سوری را در سه نسل تجزیه و تحلیل کردند. این خانواده ها شامل مادربزرگ ها یا مادرانی بودند که در دوران بارداری از محاصره و قتل عام سال ۱۹۸۲ در حماه یا قیام مسلحانه ۲۰۱۱ – که هر دو بخشی از جنگ داخلی سوریه هستند – گریخته بودند. محققان با همکاری نزدیک با این خانواده‌ها که اکنون در اردن زندگی می‌کنند، توانستند سواب‌های گونه‌ای را از ۱۳۱ نفر جمع‌آوری کنند که سپس برای تغییر در امضای اپی ژنتیک مورد بررسی قرار گرفت. این ها تغییرات در خود توالی DNA نیستند، بلکه تغییرات شیمیایی هستند که بر نحوه عملکرد توالی ها تأثیر می گذارند.
کانی مولیگان، مردم‌شناس دانشگاه فلوریدا می‌گوید: خانواده‌ها می‌خواهند داستانشان گفته شود. آنها می‌خواهند تجربیاتشان شنیده شود.این تیم با استفاده از خانواده هایی که قبل از سال ۱۹۸۰ سوریه را ترک کرده بودند به عنوان کنترل، تغییراتی را در ۱۴ ناحیه ژنوم مرتبط با خشونت در افرادی که مادربزرگشان در حمله ۱۹۸۲ حماه حضور داشتند، یافتند. علاوه بر این، هشت مورد از این تغییرات تا نوه‌هایی که خشونت را مستقیماً تجربه نکرده بودند، ادامه یافت. نتایج همچنین نشانه هایی از پیری اپی ژنتیکی تسریع شده را نشان داد که به طور بالقوه خطر ابتلا به بیماری های مرتبط با سن را افزایش می دهد. علاوه بر این، ۲۱ ناحیه ژنومی دیگر نشانه هایی از تغییرات ناشی از خشونت در جنگ داخلی سوریه را نشان دادند. تغییرات مشاهده شده توسط محققان در بین قربانیان خشونت و فرزندان آنها ثابت بود و نشان می دهد که استرس ناشی از درگیری بود که پیام های شیمیایی مرتبط با این ژن ها را تغییر داده است.این نوع تغییرات ژنی پایدار و چند نسلی در پاسخ به استرس قبلاً در حیوانات مشاهده شده بود، اما تاکنون تحقیقات کمی در مورد اینکه چگونه این ممکن است در انسان نیز کار کند، انجام شده است.آنچه در این مطالعه مشخص نیست این است که چگونه این تغییرات ممکن است بر سلامت هر فرد تأثیر بگذارد. مولیگان می‌گوید: «در میان این همه خشونت، ما هنوز هم می‌توانیم مقاومت خارق‌العاده آنها را جشن بگیریم.” آنها استقامت کرده اند. این انعطاف پذیری و استقامت احتمالاً یک ویژگی منحصر به فرد انسانی است.”البته، پیامدهای مخرب بسیار بیشتری از خشونت برای قربانیان و فرزندان آنها وجود دارد – از جمله آسیب های قابل توجهی به سلامت روان و سلامت جسمی که توسط مطالعات قبلی پوشش داده شده است.» به گفته محققان، این یافته ها احتمالاً در بسیاری از اشکال خشونت از جمله خشونت خانگی، خشونت جنسی و خشونت با اسلحه اعمال می شود. این اعمال تأثیرات ماندگاری بسیار فراتر از اقدامات مربوط به آن دارند. مولیگان می‌گوید: «این ایده که تروما و خشونت می‌تواند عواقبی برای نسل‌های آینده داشته باشد، باید به مردم کمک کند همدل‌تر باشند و به سیاست‌گذاران کمک کند تا به مشکل خشونت توجه بیشتری کنند.»این تحقیق در Scientific Reports منتشر شده است. منبع: ترجمه:یاس «Channel of Science is for all»
216216