او که در شب‌های گوته به مسئله سانسور پرداخت/ سانسور از لاشه مرده هنر، به جای هنر، بیماری به میان توده می‌پراکند

هیچ‌کس در درون دستگاه سانسور نمی‌تواند خود را با شعورتر و آگاه‌تر از یک روشنگر متفکر بداند، یا برای خود قدرت تشخیص بیش‌تری از آنان قائل شود.

به گزارش کاویان گلد به نقل از روزنامه سازندگی، باقر مومنی، پژوهشگر تاریخ، نویسنده، مترجم و فعال سیاسی در سنت فکری چپ رشد یافته بود، مدتی عضو حزب توده بود و پس از قطع ارتباط با آن نیز تا زمان انقلاب به فعالیت‌های سیاسی خود ادامه داد. یکی از ۱۰ نویسنده‌ای بود که پاییز سال ۱۳۵۶ در انتقاد به خفقان و سانسور در شب‌های شعر گوته سخنرانی کرد اما در نهایت خود نیز سه سال پس از انقلاب از ایران رفت و تا پایان عمر در فرانسه زندگی کرد. او ۲۸ آبان سال گذشته، پس از چهار دهه دوری از ایران در پاریس از دنیا رفت.

پیوستن به حزب توده و جدایی از آن

اردیبهشت سال ۱۳۰۵ به دنیا آمده بود و سال‌های نوجوانی و آغاز جوانی او هم مانند دیگر هم‌نسلانش، تحت تاثیر فضای اجتماعی و سیاسی ایران در دهه ۲۰ بود. او همزمان با تحصیل در رشته حقوق دانشگاه تهران، وارد فعالیت سیاسی شد و سپس هم به حزب توده ایران پیوست. فعالیت‌های سیاسی‌ او در سال ۱۳۳۵ منجر شد که به ۱۸ ماه زندان محکوم شود و زمانی هم که از زندان بیرون آمد دیگر چندان تمایلی به بودن در حزب توده نداشت، بنابراین ارتباط خود را با حزب قطع کرد.