امیدواریم هرقدر که سر رئیس جمهور با تشکیل کابینه شلوغ و شلوغ تر ش، با ساز و کارهای توسعه یافته و مدرن، صدای بی صدایان برای ایشان بهتر و رساتر شنیده شود تا مباد روز و روزگاری؛ که دوباره نامزدهای آتی ریاست جمهوری شعار دهندکه صدای بی صدایان را باید بشنویم !
نگارنده نه جزو مجاهدان شنبه است و نه مجاهدان سایر ایام هفته . اما جزو جمهور در سرزمین پرگهر ایران است. انتخابات با تمامی تلخی و شیرینی ها و اصحاب برنده و بازنده به پایان رسید . برنده ها سراغ تقسیم غنایم رفتند و بازنده ها درکنجی خزیدند تا4 سال بعد رمقی تازه کنند. کاری به بازنده ها ندارم چون درد باختن به همین زودی ها فراموش نمی شود بخصوص وقتی از پس پرده ها؛ خسران وخسارت ها نمایان شود . سخنم با برنده انتخابات مسعود خان هست؛ او که بعداز سال ها دوباره برمفاهیم نهج البلاغه دمی تازه دمید و کورسوی امید را در بی صدایان این مرزوبوم برانگیخت. البته یکی از شعارهای پرتکرار در این مناظره ها و تبلیغات انتخاباتی طرح “صدای بی صدایان” بود. شعاری که خوشایند منتقدان و معتقدان قرار گرفت. از زمان انتخابات دوره چهاردهم ریاست جمهوری قریب یک ماه می گذرد. در این یک ماه اتفاقات زیادی رخ داده که شاید ردیف کردن آن‌ها در این مجال نمی گنجد ولی آن چه که در این نوشتار مورد تاکید هست، نحوه شنیدن سخنان بی صدایان بعداز استقرار رئیس جمهور منتخب؛ درکاخ پاستور هست که اگر سامان نیابد، توسعه کشور به محاق می رود. الو؛ مسعودخان صدا میاد؟ به راستی بعداز تنفیذ، تحلیف و نهایتا چینش کابینه و اخذ رای اعتماد، شنیدن سخنان بی صدایان؛ بدور از پروتکل های ریاست جمهوری چگونه خواهدبود؟ همانطور که می دانی توسعه و پیشرفت کشور بدون شنیدن صدای بی صدایان ممکن نیست: به قول حافظ شیرین سخن: یا رب کجاست محرمِ رازی که یک زمان دل شرحِ آن دهد که چه گفت و چه‌ها شنید شاید ساده انگارانه باشد که بگوییم رئیس جمهور تمام کارهای کلان مملکتی را رها کند و مثل روسای پوپولیست سابق و اسبق؛ از این هیات به آن هیات یا از این محفل به آن محفل یا از این روستا بدان روستای ایران سرک بکشد تا سخنان بی صدایان را بشنود . تجربه های قبلی نشان داده وظیفه رئیس جمهور این نوع رفتارهای پوپولیستی نیست بلکه فراتر از این رفتارهای ساده انگارانه است و صدالبته اگر چنین کند دوباره به ورطه رفتارهای غلط روسای جمهوری سابق می افتد که به جای فکر و برنامه ریزی برای برنامه های کلان کشور ورفاه مردم، به خوش و بش با روستائیان یا مردم کوچه و بازار بپردازد و… روا نیست چنان که درتبلیغات انتخاباتی گفته شد که پزشکیان صدای بی صدایان را می شنود حال پس ازانتخابات نمی شود ویا نمی توان صداهای بی صدایان را شنید. بنابراین باید راهکارهایی تدوین شود تا به جای سیستم دیوان سالاری ارتباطات مردمی در ریاست جمهوری، سیل نامه های مردم به رئیس جمهور و انجام دیدارهای سرزده با عموم مردم در اماکن و فضاهای عمومی، سازو کارمناسبی برای شنیدن صدای بی صدایان راه اندازی کرد. تجربه موفق خوانش نامه های مردم امریکا به اوباما و انتخاب ۱۰نامه برای مطالعه روزانه پدیده قابل تاملی است. ازاین رو پیشنهادمی شود مرکز ارتباطات مردمی ریاست جمهوری با سازو کارجدید انبوه نامه های مردم را با دسته بندی موضوع و مضامین و با کلید واژه های مشخص دربرخی ساعات محدود به نظر ریاست جمهوری برساند ایرادی هم ندارد در بعضی مواقع با دست خط او نامه هابه نشانی بی صدایان پست شود. این روزها حلقه های مشاوران ؛ وزرا وکارشناسان دولتی؛ موجب شده تا منتخب مردم بی صدایان را رها کند! اینش سزا نبود دل حق گزار من کز غمگسار خود ؛ سخن ناسزا شنید ! در جوامع توسعه یافته سازو کارهای مدونی برای شنیدن سخنان بی صدایان تدوین شده که نیازی به حضور رئیس جمهور در میان مردم کوچه و بازارنیست هرچند در مقاطعی از ایام سال رئیس جمهور به مناسبت های ملی و مذهبی می تواند به میان مردم برود و سخن آنان را بشنود اما اگر قاعده مدونی تعریف شود که مدیران، کارشناسان و ورزا، سخنان مردم از هر جنس و انسی را بشنوند طبعا این رفتار مدنی و توسعه گرا تاثیرگذار خواهدبود . افزون برآن چنانچه رسانه های مکتوب و مجازی آزادی مشروعی داشته باشند قطعا چه رسانه های منتقد وچه معتقد به طیف جدید حاکمان می توانند درنشان دادن ناکامی ها وشنیدن صدای بی صدایان کارآمد باشند. فقط برای شنیدن این نوع صداهای نرم و خشن ازطریق رسانه های جمعی بایدصبور بود. بی گمان اگر شهروندان ایرانی بتوانند با شرح درد ورنج ها و صدای انتقادات خود را به اصحاب قدرت دولتی برسانند دیگر نیازی به گفت وگو با رئیس جمهور این سرزمین نخواهد بود.حضرت علی (ع) برای شنیدن خوب سخنان مردم گفته نغزی دارد که امیدوارم مدیران دولتی آن را نقشه راه خود قراردهند :” گوش خود را به خوب گوش دادن عادت بده و به چیزی که در صلاح و خیر تو افزایشی نمی‌دهد، گوش فرا مده……
امیدواریم هرقدر که سر رئیس جمهور با تشکیل کابینه شلوغ و شلوغ تر ش، با ساز و کارهای توسعه یافته و مدرن، صدای بی صدایان برای ایشان بهتر و رساتر شنیده شود تا مباد روز و روزگاری؛ که دوباره نامزدهای آتی ریاست جمهوری شعار دهندکه صدای بی صدایان را باید بشنویم ! حافظ وظیفه تو دعا گفتن است و بس در بَندِ آن مباش که نشنید یا شنید
216216