این داوری چریک سابق است: «هیچ مخالفی نمی‌تواند حکومت را سرنگون کند. حکومت، اول به دست فرهنگ و مشروعیتش می‌پوسد… همیشه در هوا ویروس هست، اما هیچ ویروسی نمی‌تواند فرد را مریض کند. باید در من، زمینه و آمادگی باشد.»
به گزارش کاویان گلد، عضو سازمان مجاهدین خلق بود اما سال ۱۳۵۶، یک سال پیش از آن‌که آبان ۱۳۵۷ همراه با آیت‌الله طالقانی پس از ۶ سال از زندان آزاد شود، از سازمان جدا شد اما وقتی اعتبارنامه‌اش در مجلس اول شورای اسلامی به عنوان نماینده گرگان بررسی شد، حاضر نبود اعلام کند که از سازمان خارج شده و در نهایت مرتضی انواری و آیت‌الله انواری آن را اعلام کردند.
این شمه‌ای از زندگی محمد محمدی گرگانی است که آن را در گفت‌وگویی با محمد آگاه در کتاب «شرح حق» روایت کرده است.
چریکی که شلیک نکرد!
یکی از مهم‌ترین فرازهای این گفت‌وگو شرح عضویتش در سازمان مجاهدین خلق، فراری شدنش پس از لو رفتن تشکیلات در شهریور ۱۳۵۰، بازداشتش از فروردین ۱۳۵۱ و شکنجه‌اش و داوری‌اش درباره مبارزه مسلحانه بود. گرچه گفته چریکی بود که که هرگز از اسلحه استفاده نکرد و حتی یک پاسبان را خلع‌سلاح نکرد و سیانور زیر زبانش نگذاشت و در درگیری نارنجکی نینداخت اما وقتی بازداشت شد از ساعت ۱۱:۳۰ صبح تا ۱۲ شب یکسره شکنجه شد: «به طور کامل عریانم کردند، بعد روی مجرای ادرارم، برق گذاشتند. برقی که هر بار روشن می‌شد، تمام بدنم می‌لرزید. تا مدت‌ها نمی‌توانستم دستشویی بروم. الان بعد از گذشت تقریبا ۴۵ سال، هنوز هم مشکل پروستات دارم. اخیرا دیگر به استفاده از سوند رسیده است.»