کیومرث پوراحمد، کارگردانی که با آثارش بخشی از خاطرات جمعی ما را ساخت، حالا دو سال است که دیگر نیست. رفتنش، تنها فقدان یک فیلم‌ساز نبود؛ نشانه‌ای هشداردهنده از انزوای هنرمندانی است که دیده نمی‌شوند، شنیده نمی‌شوند، و در سکوت می‌میرند.
ریحانه اسکندری: زمان می‌گذرد، بی‌وقفه و بی‌ملاحظه. انگار به هیچ‌کس رحم نمی‌کند. دو سال از درگذشت کیومرث پوراحمد گذشته؛ فیلم‌ساز مهم و تأثیرگذار سینمای ایران که زندگی‌اش را وقف قصه‌گویی کرد. کارگردانی که با نگاه دقیق انسانی و دغدغه‌های اجتماعی خاص، بخشی از حافظه جمعی مخاطبان ایرانی را شکل داد. حالا که دو سال از مرگ ناگهانی و غم‌انگیز او می‌گذرد، فرصت مناسبی‌ست برای مرور آن‌چه از او باقی مانده و آن‌چه بر او گذشت. او رفت، اما پرسش‌های مهمی درباره وضعیت هنرمندان، تنهایی، سانسور، بی‌توجهی و بحران‌های روانی، همچنان باقی‌ست.