به گزارش کاویان گلد، در زمستان ۱۳۴۸ یکی از دیدنی‌های اصفهان برنامه تئاتر ارحام صدر بود، یک تئاتر بومی خالص و تنها تئاتری که به هنر بومی خود وفادار مانده و با گرایش به طرف مکتب‌های مختلف در فکر سنت‌شکنی نیفتاده بود. راهی که این گروه برای خود برگزیده‌ بود اجرای نمایشنامه‌هایی بود که تماشاچی را حسابی بخنداند. فرامرز جودت خبرنگار «سپید و سیاه» در اسفند همین سال برای گفت‌وگو با ارحام صدر راهی اصفهان شد. این ملاقات صبح جمعه و در اداره بیمه اصفهان صورت گرفت، جایی که ارحام صدر ریاستش را به عهده دشت. در آن مقطع گروه تئاتر ارحام صدر مدتی می‌شد که کار خود را متوقف کرده بود. مشروح گفت‌وگوی جودت و ارحام صدر را که ۲۶ اسفند ۴۸ در سپید و سیاه منتشر شد در ادامه می‌خوانیم:

این‌که این گروه مدتی کار تئاتری خود را تعطیل کرده، آیا این به خاطر خروج گروهی از بازیگران از آن است و یا این‌که علت دیگری دارد؟

برای جواب به سوال شما باید به گذشته برگردیم. ۳۰ سال پیش در اصفهان تئاتری تاسیس شد که امروز ما وارث آن هستیم. مدیر این تئاتر بعد از مدتی به خاطر عدم استقبال مردم تئاتر خود را تبدیل به سینما کرد و ما که در این تئاتر بازی می‌کردیم گروهی تشکیل دادیم که بعدها چند نفری از آن جدا شدند و گروهی که الان به نام «ارحام صدر» مشغول کار است و گه‌گاه برنامه دارد به صورت مدیر و هنرپیشه اداره نمی‌شود بلکه درآمد تئاتر بین بازیگرانش به نسبت کار و سابقه و انضباط تقسیم می‌شود.

ما نمایش یک نمایشنامه را شروع می‌کنیم و دو تا سه ماه این نمایشنامه روی صحنه است وقتی تئاتر از فروش افتاد، تئاتر را به مدت دو ماه برای آماده کردن نمایشنامه بعدی تعطیل می‌کنیم.

البته بازیگران شاغل هستند و تئاتر حرفه آن‌ها نیست و ما لزومی در این نمی‌بینیم که همیشه برنامه داشته باشیم. تا پیسی را در تمام جهات دلخواه خود نیابیم آن را به روی صحنه نمی‌آوریم و درنتیجه هیچ‌وقت به طرز منظم کار تئاتری نداشته‌ایم.

نمایشنامه‌های ما را اکثرا آقای میزان که یکی از نویسندگان خوب و باارزش اصفهان است می‌نویسد. سبک کارش کمدی انتقادی است و چون اجتماع ما را به‌خوبی می‌شناسد سعی دارد تا آن‌جا که می‌تواند نقاط ضعف مردم ما را به‌خوبی بنمایاند."/>

ارحام صدر: ما در تئاتر علف‌های خودرو هستیم/ اگر بشود مسجد شیخ لطف‌الله را به تهران آورد، تئاتر ما را هم می‌شود!

امروز برای عده‌ای که به اصفهان می‌آیند برنامه‌های تئاتر ما برای‌شان جالب‌تر است تا آثار باستانی، زیراکه می‌گویند آثار باستانی بر سر جای‌شان هستند و تغییر نمی‌کنند و این برنامه‌های ماست که تغییر می‌کند.

ارحام صدر: ما در تئاتر علف‌های خودرو هستیم/ اگر بشود مسجد شیخ لطف‌الله را به تهران آورد، تئاتر ما را هم می‌شود!

به گزارش کاویان گلد، در زمستان ۱۳۴۸ یکی از دیدنی‌های اصفهان برنامه تئاتر ارحام صدر بود، یک تئاتر بومی خالص و تنها تئاتری که به هنر بومی خود وفادار مانده و با گرایش به طرف مکتب‌های مختلف در فکر سنت‌شکنی نیفتاده بود. راهی که این گروه برای خود برگزیده‌ بود اجرای نمایشنامه‌هایی بود که تماشاچی را حسابی بخنداند. فرامرز جودت خبرنگار «سپید و سیاه» در اسفند همین سال برای گفت‌وگو با ارحام صدر راهی اصفهان شد. این ملاقات صبح جمعه و در اداره بیمه اصفهان صورت گرفت، جایی که ارحام صدر ریاستش را به عهده دشت. در آن مقطع گروه تئاتر ارحام صدر مدتی می‌شد که کار خود را متوقف کرده بود. مشروح گفت‌وگوی جودت و ارحام صدر را که ۲۶ اسفند ۴۸ در سپید و سیاه منتشر شد در ادامه می‌خوانیم:

این‌که این گروه مدتی کار تئاتری خود را تعطیل کرده، آیا این به خاطر خروج گروهی از بازیگران از آن است و یا این‌که علت دیگری دارد؟

برای جواب به سوال شما باید به گذشته برگردیم. ۳۰ سال پیش در اصفهان تئاتری تاسیس شد که امروز ما وارث آن هستیم. مدیر این تئاتر بعد از مدتی به خاطر عدم استقبال مردم تئاتر خود را تبدیل به سینما کرد و ما که در این تئاتر بازی می‌کردیم گروهی تشکیل دادیم که بعدها چند نفری از آن جدا شدند و گروهی که الان به نام «ارحام صدر» مشغول کار است و گه‌گاه برنامه دارد به صورت مدیر و هنرپیشه اداره نمی‌شود بلکه درآمد تئاتر بین بازیگرانش به نسبت کار و سابقه و انضباط تقسیم می‌شود.

ما نمایش یک نمایشنامه را شروع می‌کنیم و دو تا سه ماه این نمایشنامه روی صحنه است وقتی تئاتر از فروش افتاد، تئاتر را به مدت دو ماه برای آماده کردن نمایشنامه بعدی تعطیل می‌کنیم.

البته بازیگران شاغل هستند و تئاتر حرفه آن‌ها نیست و ما لزومی در این نمی‌بینیم که همیشه برنامه داشته باشیم. تا پیسی را در تمام جهات دلخواه خود نیابیم آن را به روی صحنه نمی‌آوریم و درنتیجه هیچ‌وقت به طرز منظم کار تئاتری نداشته‌ایم.

نمایشنامه‌های ما را اکثرا آقای میزان که یکی از نویسندگان خوب و باارزش اصفهان است می‌نویسد. سبک کارش کمدی انتقادی است و چون اجتماع ما را به‌خوبی می‌شناسد سعی دارد تا آن‌جا که می‌تواند نقاط ضعف مردم ما را به‌خوبی بنمایاند.

دیدگاهی بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *