آن موقع سروش هنوز همه کتاب‌هایش را بیرون نداده بود. کتاب «دانش و ارزش» سروش را دیالمه نوعی جوگیری می‌دانست و می‌دید با عقاید شیعه نمی‌خواند. یک مقدار عقیده‌اش این بود که کسانی که در خارج تحصیل کرده‌اند ناخالصی‌هایی را با خودشان دارند.
به گزارش کاویان گلد به نقل از پایگاه اطلاع‌رسانی مرکز اسناد انقلاب اسلامی؛ انقلاب فرهنگی، یکی از مهم‌ترین و البته چالش‌برانگیزترین رخدادهای پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران در سال ۱۳۵۷ بود. مصوبه شورای انقلاب مبنی بر ضرورت انقلاب فرهنگی روز دوم اردیبهشت ۱۳۵۹ توسط ابوالحسن بنی‌صدر رئیس‌جمهور وقت که برای سخنرانی به دانشگاه تهران رفته بود ابلاغ شد. شورای انقلاب ۱۵ خرداد را به عنوان پایان نیمسال دوم تحصیلی اعلام نمود و پس از آن دانشگاه‌ها برای ایجاد تغییرات اساسی با هدف «اسلامی‌سازی» و «پاک‌سازی محیط علمی از عناصر مخالف با مبانی انقلاب» به طور موقت تعطیل شد. اگرچه هدف از این تصمیم ایجاد هماهنگی میان آموزش عالی و ارزش‌های انقلابی بود، اما نحوه اجرای آن، نقدها و تأملات فراوانی را از سوی گروه‌ها و شخصیت‌های مختلف در پی داشت.
در این میان، روایت‌هایی از دل فضای آن دوران و از زبان افرادی که خود در کانون حوادث بودند، به درک بهتر آنچه رخ داد کمک می‌کند. یکی از این روایت‌ها، سخنان ناصر وحدتی، دانشجوی ورودی سال ۱۳۵۶ دانشکده داروسازی مشهد، است. او که هم‌دوره‌ای و از نزدیکان شهید دیالمه بود، نگاهی دقیق و شخصی به فضای دانشگاه‌ها، فعالیت گروه‌های سیاسی، و نقش دیالمه در هدایت فکری جریان‌های اسلامی در دانشگاه دارد.