بسیاری از الهی‌دانان و برخی از متفکران و فیلسوفان معتقدند که میان اخلاق و دین، رابطه یا استلزام ذاتی وجود دارد که استنتاج‌پذیری از شقوق استلزام شمرده می‌شود.
به گزارش پایگاه فکر و فرهنگ مبلغ، قاسم پورحسن، دانشیار فلسفه دانشگاه علامه طباطبایی در یادداشتی به ارتباط دین و اخلاق پرداخته و نسبت این دو را بررسی کرده است که در ادامه مشروح آن را می‌خوانید:
بنابر روایت مهر، آیا اخلاق مستلزم دین است و یا دین بدون اخلاق تعینّی ندارد؟ آیا نسبت اخلاق و دین، اندراجی است و اخلاق جزئی از دین محسوب می‌شود؟ پرسش اساسی این است که آیا دین می‌تواند مستقل از اخلاق تصور شود یا ضرورتاً این دو قلمرو، وابستگی متقابل نسبت به یکدیگر دارند. استنتاج‌پذیری و سازگاری، دو رابطه منطقی محسوب می‌شوند، بدین معنی که اخلاق و دین با توجه به روابط منطقی که بین گزاره‌های آن‌ها وجود دارد، یا قابل استنتاج از یکدیگر هستند یا نیستند و یا با هم سازگارند یا خیر. با توجه به پیوند نیرومند میان دین و اخلاق، می‌توان از میان روابط منطقی حاکم بر آن‌ها، دو نسبت استنتاج و سازگاری را یکی از رویکردهای مهم برشمرد. احتمالات شش‌گانه استنتاج و سازگاری مهم‌ترین ایده در باب مناسبات اخلاق و دین شمرده می‌شود.