متن مذاکره حسن روحانی و ولادیمیر پوتین، رؤسای‌جمهور ایران و روسیه درباره سوریه در سال ۱۳۹۲ برای اولین بار منتشر شد.
به گزارش کاویان گلد، مجله آگاهی نو در شماره اخیر خود در گزارشی درباره سقوط دولت بشار اسد، متن مذاکره حسن روحانی و ولادیمیر پوتین، رؤسای‌جمهور ایران و روسیه درباره سوریه در سال ۱۳۹۲ را برای اولین بار منتشر کرده است.
در بخشی از گزارش مفصل آگاهی نو آمده است:
در ۲۲ شهریورماه ۱۳۹۲ حسن روحانی که تازه رئیس‌جمهور ایران شده بود به بیشکک پایتخت جمهوری قرقیزستان رفته بود تا در اجلاسیه سازمان همکاری‌های شانگهای (محور شرق جدید با دو کانون روس و چین) شرکت کند. در این روز حسن روحانی برای اولین بار در مقام رئیس‌جمهوری ایران با رئیس‌جمهوری روسیه ولادیمیر پوتین دیدار کرد. دیدار با چهل دقیقه تأخیر آغاز شد که رسم پوتین برای معطل نگهداشتن رهبران جهان بود. روحانی اما از رسم پوتین آ گاه بود و او نیز به محل ملاقات نرفت تا منتظر پوتین نماند و در محل اقامت خود نشسته و سپرده بود به محض آمادگی رئیس‌جمهور روسیه به او اطلاع دهند تا همزمان به اتاق مذاکره برسند. پوتین البته بعد از ملاقات طولانی با روحانی (که یک ساعت و بیست دقیقه طول کشید) سعی کرد تأخیر خود را جبران کند و برای بدرقه روحانی تا پای ماشین رئیس‌جمهوری ایران بیاید.
بیست دقیقه اول این دیدار عمومی و با حضور دیگر مقامات دو کشور بود و یک ساعت بعد از آن خصوصی و دو نفره. در پایان جلسه دو رئیس‌جمهور پس از بحث‌های هسته‌ای، درباره سوریه حرف زدند.
روحانی از پوتین پرسید:
– در سوریه چه کار می‌خواهی بکنی؟
پوتین در جواب با لحنی مردد گفت:
– فکر می‌کنی می‌شود اسد را نگه داشت؟
روحانی پاسخ داد:
– بله می‌شود؛ اما با اصلاحات.
پوتین: چگونه؟
روحانی: سوریه کشوری طایفه‌ای است. شکاف اصلی میان علوی‌ها و سنی‌هاست و کردها در برابر حکومت‌های تندور؛ سنی و نهضت‌های رادیکال سلفی و به طور مشخص اخوان‌المسلمین سوریه (برخلاف اخوان‌المسلمین مصر) افراطی هستند، به علوی‌ها پناه می‌آورند که سکولارند. علوی‌ها بر ارتش هم تسلط دارند و با مسیحی‌ها با ملایمت برخورد می‌کنند. حزب بعث سوریه هم سکولار است. به آزادی‌های اجتماعی مردم کاری ندارد. در این وضعیت فقط اسد است که می‌تواند وحدت سوریه راحفظ کندو هیچ جایگزینی هم ندارد. ما هم خیلی تلاش کردیم جایگزینی پیدا کنیم اما نه ما که حتی فرانسوی‌ها و انگلیسی‌ها و حتی شما روس‌ها هم جایگزینی ندارید.
پوتین اما بر سخنش اصرار کرد:
– بعید است اسد بماند.
روحانی هم حرفش را تکرار کرد:
– جایگزین کیست؟ ارتش جز از اسد فرمان نمی‌برد.
در اینجا رئیس‌جمهور روسیه حرف مهم‌تری زد:
– اگر اسد را بزنند چه؟
روحانی: سوریه بهم می‌ریزد و باید از او محافظت شود.
پوتین: من برای تأمین اسلحه اسد هیچ مشکلی ندارم.
روحانی: کمک تسلیحاتی کافی نیست، باید کمک سیاسی کرد.
در نهایت رؤسای‌جمهور دو کشور به پیشنهاد پوتین توافق کردند نمایندگانی ویژه در امور سوریه تعیین کنند که به برنامه‌ریزی درباره آینده اسد بپردازند.