غول‌های بزرگ دنیای فناوری با یکدیگر هم‌پیمان شده‌اند که تا سال ۲۰۵۰ میلادی، میزان بهره‌گیری از انرژی هسته‌ای را سه برابر کنند.
غزال زیاری: وقتی صحبت از واژه “استقرار” به میان می‌آید، ذهن بیشتر ما به سمت سربازانی می‌رود که برای جنگ آماده می‌شوند. اما این بار ماجرا به نحو دیگری است: حالا آمریکا از بزرگ‌ترین استقرار در تاریخ پرده برداشته ولی “سربازان” استعاری این نبرد، برخی از غول‌های فناوری جهان هستند که برای یک هدف مشترک گرد هم آمده‌اند: جنگ.
خوشبختانه، این بار جنگ بر سر تسلیحات نیست و درواقع نبرد خوشایند و جذابی پیش روست: نبرد جهانی علیه سوخت‌های فسیلی!
این‌طور به نظر می‌رسد که تعهدات این شرکت‌ها احتمالا بتواند ورق را برگردانده و حتی پیروزی را به همراه داشته باشد.
بزرگ‌ترین استقرار تاریخ
در کنفرانس CERAWeek که در هیوستون برگزار شد، شرکت‌های بزرگ تعهدنامه‌ای را امضا کردند که هدف از آن، سه برابر کردن ظرفیت انرژی هسته‌ای جهان تا سال ۲۰۵۰ میلادی است.
طبق گزارش انجمن جهانی انرژی هسته‌ای (WNA)، انتظار می‌رود تا در ماه‌های آینده، صنایع دیگری ازجمله دریانوردی، هواپیمایی و نفت و گاز نیز به این تعهد بپیوندند.
در کنفرانس تغییرات اقلیمی سازمان ملل در سال ۲۰۲۳، بیش از ۳۰ کشور، تعهد مشابهی را پذیرفتند و در آن نشست، علاوه بر دولت‌ها، برخی از بزرگ‌ترین مؤسسات مالی جهان مثل بانک آمریکا، گلدمن ساکس و مورگان استنلی نیز آن تعهد را امضا کردند. در نتیجه تعهد جدید و پیش رو در خصوص انرژی هسته‌ای، گام تکمیلی و تقویتی آن تعهدات قبل خواهد بود.
تعهدنامه انرژی هسته‌ای
تعهدنامه “مصرف‌کنندگان بزرگ انرژی” که از سوی WNA تدوین شده، درواقع اولین باری است که شرکت‌هایی خارج از صنعت انرژی هسته‌ای، حمایتشان را از توسعه گسترده این انرژی اعلام می‌کنند و این تعهد سه‌جانبه، از افزایش حمایت میان صنایع پیشرو، مؤسسات مالی و دولت‌ها برای گسترش انرژی هسته‌ای خبر می‌دهد.
طبق داده‌های WNA، تنها ۹ درصد از برق جهانی از طریق انرژی هسته‌ای و از مجموع ۴۳۹ راکتور فعال در جهان تأمین می‌شود و در آغاز سال ۲۰۲۵، حجم کل تولید انرژی راکتورهای جهان حدود ۳۷۱ گیگاوات بوده است.
در این بین خیلی از کشورها همچنان به واردات سوخت‌های فسیلی متکی‌اند و همین موضوع آن‌ها را در برابر نوسانات قیمت و خطرات ژئوپلیتیکی آسیب‌پذیر ساخته است. بنابراین، افزایش ظرفیت انرژی هسته‌ای نه‌تنها برای مقابله با تغییرات اقلیمی، بلکه برای تأمین امنیت انرژی نیز حیاتی به نظر می‌رسد.