مهرداد حجتی: حقیقتا ماجراجو بود؛ خودکشی‌اش هم به نحوی یک ماجراجویی بود. شاید هم یک شوخی با مرگ! … چند روز پیش – ۲۵ دی ۱۴۰۳ – همین کار را کرد. شاید در هنگام خودکشی داشت به ریش دنیا می‌خندید. یا به ریش کسانی که درد آوارگی و تنهایی او را ندیدند
به گزارش خبرآنلاین، ابراهیم نبوی روزنامه‌نگار، طنزنویس و فعال سیاسی متولد ۲۲ آبان ۱۳۳۷ در آستارا بود که در ۲۵ دی ۱۴۰۳ به زندگی خود پایان داد.او در اویل دهه ۸۰ بعد از محکومیت در دادگاه ، از ایران خارج شد و به آمریکا مهاجرت کرد. نبوی در دهه‌های ۶۰ و ۷۰ با روزنامه‌ها و نشریات زیادی همکاری داشت و چندین کتاب طنز منتشر کرده بود. به مناسبت درگذشت او در روزنامه‌های شرق، هم‌میهن و اعتماد یادداشت‌هایی درباره او منتشر شده که در ادامه بخش‌هایی از آن‌ها را از نظر می‌گذرانیم:
داور سال‌ها پیش در ایران هم دست به خودگذرانی زده بود!
مهرداد احمدی شیخانی، روزنامه هم‌میهن: آن‌وقت‌ها، دفتر مجله مرحوم «گزارش فیلم»، توی خیابان ولی‌عصر، کمی بالاتر از پارک ساعی بود. در آن ساختمان، دفتر یکی دیگر از دوستان هم بود که معمولاً به هر دو سر می‌زدم. از دفتر این یکی دوست که سال‌ها قبل و زمانی که سید، در دوره وزارت کشور جناب ناطق نوری، مدیرکل سیاسی آن بود باعث آشنایی‌مان، بیرون زده بودم و آمده بودم کنار خیابان که بروم آتلیه خودم در میدان عشرت‌آباد، که داور [ابراهیم نبوی] صدایم زد «آی آقا، کجا، کجا؟» که گفتم «می‌روم به آتلیه». سید هم گفت اگر یک قهوه به من بدهی تو را می‌رسانم. آن ایام، من یک قهوه‌ساز داشتم که از این قهوه فرانسه‌ها می‌سازد و الان همه‌جا هست، ولی آن موقع، بابت یک کاری که برای دوستی انجام داده بودم، از سفر خارجه برایم آورده بود و هنوز در ایران باب نشده بود و دوستان برای نوشیدن آن قهوه، گاهی به بهانه دیدار من می‌آمدند آتلیه.